W piątek 4 grudnia w ramach SEANSU FILMOWEGO Z ITVN zaprezentujemy film „Pozycja dziecka” - zdobywcę Złotego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie. Na historię Cornelii, dojrzałej i majętnej kobiety, która za wszelką cenę stara się odzyskać władzę nad dorosłym synem, zapraszamy o godzinie (CST – Chicago) i (EST – Nowy Jork) do ITVN. Bohaterka filmu - dojrzała kobieta z wyższych sfer, z zawodu architekt - na co dzień obraca się w świecie bukareszteńskich elit. Mąż jest jej całkowicie oddany. Wydaje się, że Cornelia nie ma powodu do zmartwień i prowadzi życie, jakiego inni mogliby jej tylko zazdrościć. Ona jednak nie jest szczęśliwa. Ukochany jedynak, 34 – letni Barbu, wyprowadził się z domu i unika kontaktu z matką. Ma dziewczynę, której Cornelia nie może zaakceptować. Pomimo kolejnych prób odzyskania rodzicielskiej władzy, Barbu za wszelką cenę zamierza pozostać niezależny. Pewnego dnia dochodzi do tragicznego w skutkach wypadku. Pod kołami samochodu Barbu ginie chłopiec. Mężczyźnie grozi więzienie. W tej sytuacji Cornelia nie cofnie się przed niczym – zamierza wykorzystać swoją uprzywilejowaną pozycję, żeby ratować syna. To dla niej również doskonała okazja, by nakłonić mężczyznę do powrotu do domu i odzyskać ukochanego jedynaka… Rumuni po raz kolejny potwierdzają, że podziw dla ich filmowych dokonań z ostatnich lat jest w pełni uzasadniony. Zapraszamy na premierowy w ITVN pokaz filmu „Pozycja dziecka”.Żadnemu rodzicowi zapewne nie trzeba powtarzać dwa razy, że w przypadku wad postawy u dzieci, lepiej jest zapobiegać niż leczyć. Wady postawy u dziecka, do których należą: skolioza, lordoza i kifoza są obecnie jedną z najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych, która dotyka coraz młodsze dzieci. Bezpośredni wpływ na rosnącą liczbę dzieci i młodzieży zagrożonej wadami Każde dziecko ma własne tempo nabywania umiejętności. Rozwój dziecka nie jest identyczny u wszystkich niemowlaków. Każde dziecko ma swoje indywidualne tempo rozwoju. Błędem jest przyspieszanie rozwoju dziecka: otaczanie go poduszkami, aby siedziało lub trzymanie za rączki, gdy się chwieje na nogach, aby kroczyło. Przeczytaj jakie są najczęstsze wątpliwości młodych rodziców, dotyczące etapów rozwoju dziecka i dlaczego warto pozwolić dziecku na indywidualne tempo rozwoju. Rozwój dziecka przebiega według określonego schematu, który jest niezmienny, różnice między niemowlakami pojawiają się, gdy porównujemy tempo rozwoju dziecka "A" i dziecka "B" - to jest ok. Najpierw dziecko musi się nauczyć dźwigać główkę, potem siedzieć samodzielnie, wstawać, aż wreszcie dziecko zaczyna chodzić. Nie da się zmienić kolejności zdobywania tych umiejętności. Ale to nie oznacza, że wszystkie dzieci muszą w tym samym wieku osiągać te same szczeble rozwoju. Dziecko to nie maszyna, którą można zaprogramować i oczekiwać, że kolejne umiejętności pojawią się z zegarmistrzowską precyzją. Każdy malec ma swoje własne tempo rozwoju i porównywanie go z rówieśnikami nie ma sensu, bo zawsze coś wypadnie inaczej niż u innych maluchów. I stres gotowy. W razie wątpliwości lepiej spytać lekarza, zamiast martwić się na zapas. Dowiedz się: Na co zwrócić uwagę gdy dziecko zaczyna siadać? Spis treści2-miesięczne niemowlę nie dźwiga główki. Czy to jest sygnał zaburzeń?Czy 4-miesięczne niemowlę powinnno przewracać się z brzucha na plecy?Czy 6-miesieczne dziecko powinno siedzieć bez podpierania przez kilka minut?Czy niemowlę w wieku ośmiu miesięcy powinno samo siadać?Czy zbyt wczesne samodzielne stawanie dziecka może powodować skrzywienie nóg?Czy wszystkie dzieci muszą raczkować?Kiedy dziecko powinno zacząć chodzić?Nauka chodzenia: lepiej bez chodzika Kiedy niemowlę powinno zacząć raczkować? 2-miesięczne niemowlę nie dźwiga główki. Czy to jest sygnał zaburzeń? W tym wieku niemowlak ułożony na brzuszku powinien trzymać głowę w górze przez kilka sekund. Mięśnie karku i pleców są jeszcze trochę za słabe, dlatego podnoszenie główki trwa tak krótko. To dla niemowlęcia duży wysiłek i zdarza się, że główka gwałtownie opada. Warto jednak wykorzystać rodzącą się u dziecka ciekawość świata i układać je codziennie na brzuszku w różnych miejscach (wtedy różnorodność otoczenia pobudzi je do oglądania świata), pokazywać mu zabawki w żywych, kontrastowych kolorach lub grające maskotki. Ta ciekawość świata jest jednym z motorów pobudzających do ciągłej aktywności i umożliwia rozwój dziecka. Gdy dziecko będzie miało trzy miesiące, powinno już swobodnie dźwigać główkę, przez dłuższą chwilę swobodnie opierając się na przedramionach. Jeśli 3 miesięczne niemowlę nie dźwiga swobodnie główki, leżąc na brzuchu, opiera się przy tym na klatce piersiowej (a nie na przedramionach), jednocześnie unosząc uda do góry, to lepiej tego nie bagatelizować. Trzeba poradzić się lekarza. Dowiedz się: Zmysły niemowlaka - jak wspierać rozwój dziecka Czy 4-miesięczne niemowlę powinnno przewracać się z brzucha na plecy? W czwartym miesiącu życia dziecko próbuje przewracać się z pleców na bok i zwykle udaje mu się to pod koniec tego miesiąca. Ale obrotu z brzucha na plecy w tym czasie jeszcze nie powinien robić. Taka umiejętność może świadczyć o wzmożonym napięciu mięśni grzbietu (malec ułożony na brzuszku nie panuje nad ciałem i próbując się oprzeć na przedramionach, traci równowagę, obracając się mimo woli). Dopiero piąty i szósty miesiąc to prawdziwy postęp w tych umiejętnościach. Malec obraca się najpierw na bok, potem z brzucha na plecy, choć początkowo sprawia mu to pewien kłopot. Obroty z brzuszka na plecy budzą zdumienie dziecka. W szóstym miesiącu z ochotą przewraca się nie tylko z brzucha na plecy, ale też z pleców na brzuszek. Wydaje się, że turlanie sprawia mu wielką frajdę. To ważna chwila w jego rozwoju. Po pierwsze – dlatego, że ani na chwilę nie można zostawić go samego (to grozi urazem!). Po drugie – to początek samodzielnego przemieszczania się. Panowanie nad ciałem jest zachętą do dalszej aktywności: dziecko zaczyna siadać, pełzać i wstawać. Zbyt wczesne obroty wbrew pozorom rzadko są powodem do dumy. Zwykle to wynik wzmożonego napięcia mięśni grzbietu. Przeczytaj również: Kiedy dziecko powinno zacząć raczkować? Czy 6-miesieczne dziecko powinno siedzieć bez podpierania przez kilka minut? Niemowlę zaczyna siadać i w większości przypadków wytrzymuje w tej pozycji kilka minut bez podparcia dopiero w ósmym, a nawet w dziewiątym miesiącu, ale na pewno nie w szóstym. Siódmy miesiąc życia to czas, gdy dziecko powinno już przez kilka chwil utrzymać tę równowagę, podpierając się rączkami ułożonymi z przodu, między nogami. Plecki są zwykle wówczas wygięte w literę „C”. Niektóre maluchy wytrzymują nawet nieco dłużej. W ósmym miesiącu już większość dzieci siedzi bez podparcia, z wyprostowanym tułowiem, choć ich plecy nadal bywają lekko wygięte. Po ósmym miesiącu zwykle bez trudu sięgają po zabawki dwiema rączkami, nie przewracając się przy tym. A nawet jeśli im się to zdarzy, znakomicie chronią głowę przed urazem. Posadzone półroczne niemowlę utrzymuje równowagę jedynie przez chwilę. Trzeba pozwolić mu często turlać się i swobodnie fikać. To wzmocni mięśnie. Zabezpiecz otoczenie malucha miękkim podłożem, np. matą lub materacem, ale nie otaczaj go poduszkami, które uniemożliwią upadek. Nauka upadania to ważna umiejętność dziecka, bo w ten sposób dojrzewają reakcje obronne, ćwiczone są mięśnie antygrawitacyjne. Malec ćwiczy także w ten sposób zmysł równowagi. Uwaga: gdy niemowlę skończy dziewięć lub dziesięć miesięcy i wciąż ma problemy z siedzeniem (nie utrzymuje równowagi, trzeba je podpierać), koniecznie powiedz o tym lekarzowi. Możliwe, że będzie potrzebna konsultacja u ortopedy czy neurologa. Przeczytaj: Stawy biodrowe u niemowlaka - badanie USG stawów obowiązkowe Czy niemowlę w wieku ośmiu miesięcy powinno samo siadać? Trzeba rozróżnić umiejętność samodzielnego siedzenia i siadania, bo to dwie różne kwestie. Dziecko najpierw zdobywa umiejętność samodzielnego siedzenia, a dopiero potem samo siada. Chwile opanowania obu tych umiejętności mogą oddzielać nawet dwa miesiące. Dzieje się tak, ponieważ siadanie jest bardziej skomplikowane niż opanowanie siedzenia. Niektóre niemowlęta najpierw stają samodzielnie przy meblach, a dopiero potem samodzielnie siadają. Wiele dzieci dopiero w dziewiątym miesiącu podejmuje próby siadania. Jeśli w ostatnim kwartale pierwszego roku życia malec jeszcze nie siada samodzielnie, poradź się lekarza. Konsultacja jest niezbędna tym bardziej, im bliżej pierwszych urodzin. Dowiedz się: O 10 kamieniach milowych rozwoju niemowlaka Czy zbyt wczesne samodzielne stawanie dziecka może powodować skrzywienie nóg? Rozwój niemowląt jest zróżnicowany. Niektóre maluchy potrafią stać samodzielnie w łóżeczku w ósmym miesiącu, a nawet w siódmym! I to wcale nie oznacza, że ich nogi (stopy, kolana czy stawy biodrowe) będą się nieprawidłowo rozwijać. W tej kwestii panuje duża rozpiętość możliwości, a tym samym znakomite pole do obaw rodziców. Zwykle jednak niemowlęta w ósmym miesiącu (ale czasem nawet dwa miesiące później) zaczynają żmudne próby wspinania się do góry, trzymając się mebli lub ubrań rodziców. Te pierwsze próby są rozkosznie niezgrabne. Podziw budzi walka o utrzymanie pozycji, mimo wielkiej niestabilności. Z czasem, zwykle około 11.–12. miesiąca życia, niemowlęta coraz częściej się zapominają i puszczają podparcie. Nabywają umiejętność kucania i stawania, a także siadania z pozycji stojącej. Zdarza się, że początkowo, nie siadają same, ale krzykiem domagają się uratowania z opresji. Wkrótce pojawiają się pierwsze kroki – w bok (np. przy meblach), a nie do przodu. Tak zaczyna się nauka chodzenia. Umiejętność stania nie oznacza potrzeby kupowania butów. Wręcz przeciwnie – obuwie, trzymając stopę jak w imadle, mogłoby tylko zakłócić rozwój chodzenia u dziecka. No i utrudnia raczkowanie. Ważne jest bowiem nie tylko opieranie się na stopach, ale także kopanie nimi, tupanie, szuranie, odpychanie się i uderzanie o podłoże. Jeśli roczne dziecko nie stoi przy meblach pewnie, a jednocześnie nie raczkuje i nie przemieszcza się w inny sposób, koniecznie poradź się lekarza. Dowiedz się: Jak uniknać płaskostopia u dzieci? Czy wszystkie dzieci muszą raczkować? Choć niektóre niemowlęta raczkują już w dziewiątym miesiącu, inne dopiero 2–3 miesiące później lub... wcale. Średnio co dziesiąte niemowlę pomija ten etap i od razu rusza w świat na nogach. Raczkowanie nie tylko pobudza rozwój ruchowy dziecka, ale także emocjonalny, poznawczy, społeczny. Ten „środek transportu” uczy dziecko naprzemienności ruchów, wzajemnej współpracy wszystkich części ciała i mięśni oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Integruje pracę obu półkul mózgowych. Trzeba jednak podkreślić, że bez raczkowania te procesy też zachodzą, a raczkowanie jest tylko jednym (a nie jedynym!) z elementów wpływających na ich doskonalenie. Dlatego jeśli dziecko nie raczkuje, nie ma powodu, aby rwać sobie włosy z głowy. Zwłaszcza jeśli – według pediatry – rozwija się prawidłowo. Można zachęcić dziecko do raczkowania, kładąc w jego pobliżu, ale poza zasięgiem rączek, atrakcyjne zabawki dla niemowlaka. Unikaj wkładania malca do kojca. Bawcie się w turlanie. Siadaj przed nim i zachęcaj go, aby do ciebie przyszedł. Porada lekarza jest niezbędna, gdy malec w ogóle nie próbuje się przemieszczać, ma problemy z koordynacją ruchów i choć stale próbuje – nadal tkwi w miejscu. Czytaj także: Poznaj 15 zabaw wspierający rozwój dziecka Kiedy dziecko powinno zacząć chodzić? Zaledwie mniej niż połowa dzieci robi samodzielne kroki w wieku dwunastu miesięcy. Nie ma powodu, aby przyspieszać rozwój dziecka, np. prowadzając je za rączki. Samodzielne chodzenie to sztuka, którą niektóre dzieci zdobywają w dziesiątym miesiącu życia, a inne dopiero dwa–trzy miesiące po pierwszych urodzinach. Rozpiętość normy rozwojowej w tej kwestii jest naprawdę duża. Dopóki inne elementy rozwoju dziecka nie budzą niepokoju, wystarczy jedynie czekać i wspierać dziecko w rozwoju, nie wyręczając go w tym. Nauka chodzenia: lepiej bez chodzika Lekarze mówią jednym głosem: nie należy kupować dziecku chodzika. Chodziki dla dzieci tylko pozornie przyspieszają naukę chodzenia. W rzeczywistości angażują niewłaściwe partie mięśni, obciążają w niewłaściwy sposób kręgosłup, stopy i biodra. Uczy złych nawyków. Zobacz: Zabawki wspierające naukę chodzenia miesięcznik "M jak mama"
10 ćwiczeń na pionizację języka. czubkiem języka policz “drzewa w lesie”, czyli wszystkie górne zęby. czubkiem języka umyj górne i dolne zęby tak, jakby język zmienił się w szczoteczkę do zębów. schowaj czubek języka za górne jedynki. popukaj czubkiem języka w wybrzuszenie, które chowa się z górnymi jedynkami.
Temat: „Sen niedźwiadka”Cele:1. Cele ogólne:• rozwijanie oraz kształtowanie twórczej aktywności dzieci• kształtowanie zdolności wizualizacji• rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat2. Cele operacyjne:Uczeńo interesuje się przyrodą, chętnie dzieli się z innymi swoimi wiadomościami i obserwacjami,o wypowiada się zdaniami na temat symptomów i uroków jesienio rozpoznaje i nazywa charakterystyczne jesienne zwierzęta oraz zjawiskao poznaje specyfikę życia niedźwiedziao aktywnie uczestniczy w zabawach kinezjologicznycho zgodnie współpracuje w grupie,o rozwija i kształtuje zdolności manualneo odpręża się, relaksuje i wyciszao koncentrujeo pobudza wyobraźnięo usprawnia ogólną koordynację wzroku, słuchu, ruchuo integruje umysł i ciałoo uczy się wchodzić w role oraz kształtuje zdolności wizualizacjiMetody pracy:pogadanka, metoda wpływy sytuacyjnego, zadaniowa, pokazowa, wizualizacja, ruchowa, twórcza, odtwórcza. Formy pracy:- zbiorowa- indywidualnaMateriały:Płyta CD z muzyką relaksacyjną i odgłosami zwierząt, magnetofon/komputer, arkusze papieru, kubeczki z wodą, farby, miski, papierowe ręczniki, pojemniczki na farbę, zajęć:1. Powitanie dzieci i przedstawienie tematu zajęć2. Uroki jesieni –• Uczniowie na prośbę wychowawcy sami wskazują symptomy i uroki jesieni: pogoda, rośliny, ptaki, zwierzęta.• Przygotowania do zimy – uroki jesieni: Rozpoznawanie obrazkówNauczyciel przedstawia dzieciom informacje obrazujące uroki jesieni oraz materiały ukazujące najcharakterystyczniejsze zwierzęta obserwowane jesienią• Życie przedstawia dzieciom informacje ukazujące charakterystykę i specyfikę życia niedźwiedzia. Pokazuje kolorowe ilustracje, zachęca do wypowiadania się na temat prezentowanych informacji. Prezentuje też dźwięki wydawane przez Zabawy ruchowe z elementami kinezjologii (do muzyki relaksacyjnej – np. dołączonej do pierwszego slajdu z prezentacji Sen niedźwiadka)• jesienny spacer• zabawa z liśćmi• niedźwiadek: porykuje, rozciąga się, ociera o drzewa, wspina• ćwiczenia oddechowe – przygotowanie do medytacji• od stóp do głów• inne oddychanie4. Fantazja sterowana – „Sen niedźwiadka” – bajka relaksacyjna (prezentacja z muzyką z Misie piją wodę – po zajęciach z kinezjologii dzieci piją wodę z kubeczków i zajmują miejsca przy Wykonanie twórczej pracy plastycznej do fantazji sterowanej „Sen niedźwiadka”.7. Rozmowa w kręgu o Podsumowanie :Rundka kończąca: „Najbardziej podobało mi się...” , słodki 1 - Przykładowy tekst do zabaw Przykładowy tekst do zabaw ruchowych z elementami kinezjologiiJesienny spacer:Wyobraź sobie, że jest przepiękny jesienny dzień. • Maszerujemy swobodnie oddychając• Wyciągamy ręce, • przeciągamy się• nabieramy powietrze• wydychając robimy skłony – opuszczając otwarte wyciągnięte dłonieZabawa z liśćmi• Szuranie• RzucanieZnów spacer, z oddychaniemSkłon – i tak zostajemy w pełnym skłonie opierając ręce na podłodze/ziemi, dotykając mchu - stając się magicznie niedźwiadkami na 4 Powolne chodzenie• Porykiwanie,• Przeciąganie• Opieranie się o ścianę• Wchodzenie po miód na drzewoĆwiczenia oddechowe – przygotowanie do medytacji. a. Wyobraźcie sobie, że odpoczywacie w lesie, tak jak troszkę zmęczone misie. Czujecie zapach miodu. Wciągamy ten zapach przez nos, bez otwierania ust. Zatrzymujemy ten zapach w brzuszkach. I wypuszczamy powietrze przez Teraz leżymy ( wyobrażając sobie leżenie na mchu), słuchamy muzyki relaksacyjnej – „Zachód słońca” Od stóp do główA teraz proszę połóż się jeszcze raz i znów stań się dzieckiem....Połóż się na plecach, rozluźnij całe ciało, spokojnie oddychaj. Wsłuchaj się w swój na głowie lewą rękę ...Weź wdech i wydychając powietrze przesuń głowę w lewą stronę . Poleż tak chwilę, teraz wróć do wcześniejszej pozycji i tym razem weź wdech i połóż prawą rękę na głowie i wydychając powietrze przesuń głowę w prawą każdym ruchu obserwuj jak daleko sięgasz.... Teraz ćwicząc dociskaj piętami oddychanieTeraz zamknij oczy. Odpręż się, oddychaj spokojnie...Pomyśl, że z każdym wdechem odżywiasz, wzmacniasz swoje ciało i mózg,a z każdym wydechem pozbywasz się tego co jest Ci już głośno wsłuchaj się w swój oddech...Wyobraź sobie, że teraz oddychają Twoje dłonie, stopy, nogi, ręce, całe ramiona, serce...Poczuj jak krew dostarcza tlen do każdego zakątka ciała..Leżąc przenieś się w wyobraźni w świat, który zaraz Ci przedstawię....(przejście do bajki relaksacyjnej >> Sen niedźwiadka.) Opracowała Magdalena Słowiknauczyciel SP 25 z Oddziałami Integracyjnymiim. H. Ch. Andersena w OlsztyniePozycja dziecka w macicy. Prawidłowa pozycja dziecka w macicy przed porodem to pozycja potylicowa przednia lewa. W takiej pozycji plecy dziecka opierają się o ścianę brzucha matki po jej lewej stronie. Kończyny maleństwa są zwinięte, a twarz zwrócona w kierunku kręgosłupa matki. Główka jest przygięta w kierunku klatki piersiowej Dojrzałość chodu osiągana jest przez dziecko w wieku 7-8 lat i już w tym momencie nie odbiega on znacząco od chodu osób dorosłych pod kątem wzorców ruchu, faz chodu i jakości. Jednakże, długość kończyn dolnych determinująca długość kroku zmienia się aż do osiągnięcia 13-15 lat. W związku z tym, niektóre parametry czasowo-przestrzenne mogą się różnić. Parametry czasowo – przestrzenne chodu prawidłowego Rytm chodu (częstość kroków) – ilość kroków w jednostce czasu np. kroki / minute Prędkość chodu – dystans przebyty w jednostce czasu np. cm/sec lub m/min. Prędkość chodu = długość kroku x rytm Średni rytm chodu (częstość kroków) u dorosłych i dzieci Kobiety = 117 kroków/min Mężczyźni = 111 kroków/min Dorośli = 113 kroków/min przy średniej prędkości chodu = 70 kroków/min podczas wolnego chodu = 130 kroków/min podczas szybkiego chodu Dzieci 1 rok życia = 176 kroków/min 2 = 156 kroków/min 3 = 154 kroków/min 4 = 152 kroków/min 5 = 154 kroków/min 6 = 146 kroków/min 7 = 143 kroków/min Średnia długość kroku Dzieci 1 rok życia = 22 cm 2 = 28 cm 3 = 33 cm 4 = 39 cm 5 = 42 cm 6 = 44 cm 7 = 48 cm Szerokość kroku – odległość pomiędzy piętami Poniższy film, choć dość wiekowy, doskonale pokazuje nam rozwój chodu. Opisuje jego poszczególne parametry w różnych płaszczyznach oraz rozwój wzorców chodu. Średnia rozpoczęcia samodzielnego chodu 12,5 miesiąca. Charakterystyka chodu niedojrzałego: – nierówna długość kroku (krótkie kroki) – duża częstotliwość kroków (rytm) – kkg w odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej (uniesione) w stawach barkowych, łokcie zgięte – kontakt płaską stopą z podłożem – czasami zgięcie podeszwowe stopy w fazie przenoszenia – nadmierne zgięcie stawów biodrowych i kolanowych w fazie przenoszenia – w fazie podporowej kolana „zablokowane” w wyproście lub przeproście – szeroka płaszczyzna podporu (odległość pomiędzy kostkami bocznymi jest większa niż szerokość tułowia) jest wynikiem zwiększonego odwiedzenia w stawach biodrowych – odwiedzenie i rotacja zewnętrzna kończyn dolnych (koślawość kkd) powodująca ustawienie stopy w pronacji (stopa płaska, bez widocznych łuków) – miednica jest relatywnie nieruchoma, bez komponenty rotacji i opadania Charakterystyka chodu dojrzałego: – opadanie miednicy – pojawia się zazwyczaj 2,5-3 tygodnie od rozpoczęcia chodu, pozwala obniżyć środek masy ciała – rotacja miednicy i towarzysząca jej rotacja wewnętrzna kd w końcowej fazie przenoszenia –i wpływa na zwężenie płaszczyzny podporu oraz zmianę dystrybucji obciążenia stopy – zgięcie kolana w mid stance (pojawia się średnio w 16 oraz kontakt pięty z podłożem (średnio pojawia się ok 18 – wskazuje na dojrzałość chodu, pojawia się u większości dzieci ok 1,5 a u wszystkich do 2 (zgięcie kolana w inicial contact a następnie wyprost kolana w mid stance wskazuje na niedojrzałość chodu) – dojrzały mechanizm stopa-kolano – wyprost kolana w inicial contact, zgięcie w mid stance i znowu wyprost w terminal stance (podwójne zablokowanie kolana), średnio pojawia się w wieku 19 miesięcy – relatywnie wąska płaszczyzna podporu – jest osiągana w wieku ok 17 miesięcy – zsynchronizowane ruchy kkg – ruch kg zsynchronizowany z przeciwną kd, pojawiają się średnio w wieku 17 miesięcy Rozwój chodu 0-9 miesiąc życia Tkanka tłuszczowa niemowlęcia to ok 12% do 25% masy ciała, co powoduje, że niemowlę jest względnie słabe, wraz z wiekiem i większą ruchliwością, zawartości tłuszczu się zmniejsza a wzrasta masa mięśniowa. W tym wieku chód niemowlęcia nie jest samodzielny (podtrzymywany) i charakteryzuje się: dużym odwiedzeniem, rotacją zewnętrzną, zgięciem w stawach biodrowych i kolanowych ok 35°, szpotawym ustawieniem kkd i ewersją pięty Kontrola posturalna i rozwój siły mięśni antygrawitacyjnych są ważne dla rozwoju niezależnej lokomocji Antygrawitacyjna siła zginaczy stawu biodrowego rozwija się już w leżeniu tyłem podczas ruchów kopania, natomiast siła prostowników stawu biodrowego rozwija się w leżeniu przodem Prostowniki stawu biodrowego i kolanowego wzmacniają się podczas wstawania z pozycji klęczącej do stojącej. Do 8 miesiąca życia układy wzroku, propriocepcji i przedsionkowy współpracują ze sobą przenosząc środek masy ciała do tyłu, do stabilnej pozycji W wieku 12 miesięcy Środek masy ciała niemowlęcia jest bliżej głowy i górnego tułowia, na dolnym poziomie odcinka piersiowego kręgosłupa, stosunek tkanki tłuszczowej do masy mięśniowej jest nadal wysoki, płaszczyzna podporu jest szeroka zarówno ze względów strukturalnych, jak i stabilności, rozwinięta jest stabilność boczno-przyśrodkowa, ale stabilność przednio-tylna jest nadal ograniczona Chód charakteryzuje się szeroką podstawą, zwiększonym zgięciem stawu biodrowego i kolanowego, pełnym kontakt stopy z podłożem, początkowy kontakt w zgięciu podeszwowym stopy, krótka długość kroku, przyspieszony rytm chodu i względne opadanie stopy w fazie przenoszenia Mniej niż 50% dzieci demonstruje kontakt pięty z podłożem w pierwszej podfazie fazy podporowej (initial contact). Zamiast tego dziecko ląduje płaską stopą na podłożu Rytm chodu (kroki na minutę) o wysokiej częstotliwości, z małą prędkością chodu i skróconą długością kroku, co jest bezpośrednio związane z długością kkd i wiekiem dziecka 95% dzieci jest w stanie wykonać przysiad bez trzymania, aby bawić się na podłodze. Zdolność do wykonania tego zadania jest obecna od początku samodzielnego chodzenia W wieku 18 miesięcy Z powodu zmniejszenia odwiedzenia kkd i poprawy stabilności, płaszczyzna podporu się zmniejsza, pozycja pięty pozostaje w ewersji, zaczyna pojawiać się zgięcie kolana podczas początkowej fazy podporu, w momencie kontaktu pięty z podłożem, czas trwania fazy podporu nadal jest wydłużony a rytm przyspieszony. Kończyna dolna jest wyprostowana, a odwiedzenie w stawie biodrowym nie jest już zwiększone Kontakt pięty z podłożem występuje u większości dzieci. W tej grupie wiekowej kończyny górne są odwiedzione i w rotacji zewnętrznej dla utrzymania równowagi 80% dzieci potrafi biegać. Bieg różni się od chodu brakiem fazy podwójnego podporu, występuje natomiast faza lotu, gdy żadna stopa nie styka się z podłożem. Jednak w tym wieku biegające dziecko ma niewielką kontrolę nad prędkością lub zmianą kierunku i często upada. 97% dzieci potrafi biegać przed ukończeniem 2 roku życia 2 – 3 rok życia Środek masy ciała jest bliższy kończynom dolnym, płaszczyzna podporu jest węższa, rozwijają się wyprost bioder i kolan, zmniejsza się ewersja pięty w obciążeniu kd, nadal jednak można ją zaobserwować, do kontaktu pięty z podłożem dochodzi przy zgiętym stawie kolanowym w początkowej fazie podporu 90% dzieci potrafi „chodzić na palcach” „Chodzenie na piętach” jest trudniejszym zadaniem. Tylko 60% jest w stanie wykonać tę czynność przed ukończeniem 2 lat 50% dzieci potrafi podskakiwać ciągiem na odległość trzech metrów. Ta liczba wzrasta do 92% przed ukończeniem pięciu lat 6 – 7 rok życia Wzorce chodu są w pełni dojrzałe, ale parametry czasowo-przestrzenne różnią się w zależności od wieku i wzrostu. W wieku 7 lat pozycja pięty jest neutralna, środek masy ciała jest jeszcze wyżej niż u osoby dorosłej, na poziomie trzeciego kręgu lędźwiowego. Przed ukończeniem sześć, siedmiu lat większość dzieci potrafi skakać na jednej lub obu nogach Chód dziecka do 7 roku życia znacznie różni się od chodu osoby dorosłej, a im młodsze dziecko, tym różnice są większe. Analizując chód dziecka możemy posłużyć się wzorcami chodu osoby dorosłej jak pewnego rodzaju szablonem jednak musimy wziąć pod uwagę różnice jakie występują ze względu na wiek, masę i wysokość ciała oraz niedojrzałość chodu. Analizując chód dziecka należy wziąć pod uwagę: Parametry ilościowe: prędkość, rytm, długość kroku, długość cyklu, szerokość płaszczyzny podporu, długość fazy pojedynczego i podwójnego podporu (parametry będą różniły się w porównaniu z osobami dorosłymi) Parametry jakościowe: obciążenie kkd, reakcje nastawcze i równoważne, wydłużenie, skrócenie strony, liniowość, przeniesienie koordynację, dysocjację ruchu, stabilność Poszczególne fazy chodu i wzorce ruchu: które, kiedy się rozwijają, jakich brakuje, jaka jest ich kinetyka i kinematyka, czym się różnią w porównaniu z osobą dorosłą Literatura Owen E. Paediatric Gait Analysis and Orthotic Management with AFO Footwear Combinations. A Segmental Kinematic Approach to Rehabilitation, Warsaw 14-16 November 2015 Gage J. R., Schwartz M. H.,Koop S. E., Novacheck T. F. The Identification and Treatment of Gait Problems in Cerebral Palsy, 2nd Edition, July 2009 Levine D., Richards J., Whittle M. Whittle. Analiza Chodu . 619 659 245 440 662 423 410 492