Czy jest coś bardziej uroczego niż pies? A może taki, który wygląda jak słodki i milutki miś? Jeśli szukasz czworonożnego przyjaciela, który przywróci miłe wspomnienia z twojego dziecięcego misia – lub który ma silną, ochronną naturę prawdziwego niedźwiedzia – oto niektóre rasy, które tak po prostu przypominają niedźwiedzie. 01 z 10 Akita Sandra Schmid / […]
Coraz mniej jest w naszym świecie miejsca dla domowych zwierząt. Wiele osób zastanawia się więc nad przyjęciem pod swój dach przedstawiciela którejś z małych lub miniaturowych ras – takiego kieszonkowca. Małe pieski to zróżnicowana grupa – w przedziale wzrostu od 20 do ok. 35 cm każdy znajdzie coś dla siebie. Marzymy o psiaku z charakterem, a przy tym nie wyobrażamy sobie spędzania wielu godzin na czesaniu i papilotowaniu długiej sierści? Możemy wybierać wśród piesków krótkowłosych – takich jak pinczer miniaturowy, podengo albo krótkowłosa chihuahua – lub długowłosych, ale niewymagających zbyt żmudnych zabiegów pielęgnacyjnych (papillon, długowłosa chihuahua, pomeranian, japoński chin). Interesuje nas piesek niemal nieliniejący? Warto wybrać sznaucera miniaturowego, któregoś z krótkonożnych terierów, pudla toy – a może yorkshire terriera z długą jedwabistą sierścią, która co prawda wymaga starannego czesania, ale za to mało dokucza alergikom i prawie wcale nie czepia się dywanu… Marzy nam się pies kipiący energią? Pinczer miniaturowy, podengo, terier australijski powinny spełnić te oczekiwania. A może raczej psiak, który nas nie zamęczy swoimi wymaganiami? Miły mops albo stateczny pekińczyk byłby w sam raz… Mniejszy nie znaczy lepszy Kupując miniaturkę, chcemy zazwyczaj, aby była jak najmniejsza. W amerykańskich ogłoszeniach o sprzedaży szczeniąt natykamy się często na określenie „teacups”, oznaczające „pieska mieszczącego się w filiżance do herbaty”. Taka nadmierna miniaturyzacja pociąga za sobą poważne skutki zdrowotne. Otrzymujemy cherlawe stworzonka o krzywych grzbietach, z niezarośniętymi ciemiączkami, chorymi oczami, rzepkami kolanowymi wypadającymi już niemal od urodzenia, z obniżoną odpornością. Pamiętajmy, że każdy pies – również miniaturowy – powinien w możliwie największym stopniu odpowiadać wzorcowi rasy. Nie szukajmy rekordów, lecz dobrej hodowli, w której dba się o prawidłowy rozwój fizyczny i mentalny szczeniąt, z której wychodzą psy o proporcjonalnej budowie i pełne radości życia. Z szacunkiem do miniaturki Niezależnie od tego, jaką rasę wybraliśmy, musimy się nauczyć delikatnego obchodzenia z miniaturami, kontrolowania naszych odruchów i emocji. Bo choć właściciele małych psów bardzo je kochają, to jednak często traktują zbyt brutalnie. Wystarczy popatrzeć na ciągnięte na smyczy yorki czy szarpane na stolikach fryzjerskich miniaturowe pudelki. Siła, którą wkładamy w próby wymuszenia czegoś na naszych malutkich czworonogach, jest absolutnie niewspółmierna do ich wzrostu. Nic zatem dziwnego, że często osiągamy dość przykry efekt – psiaczek odskakuje od wyciągającej się ku niemu ręki lub pada plackiem ze strachu przed schylającym się nad nim właścicielem. Dlatego zamiast sięgać znienacka po małe pieski, raczej zachęcajmy je do podbiegnięcia do nas. O zamiarze wzięcia ich na ręce informujmy zwierzaka zawsze tym samym hasłem, np. „hops!’ czy „góra!”. Nikt nie lubi przecież gwałtownie tracić kontaktu z podłożem… Kanapa po zawodach Wbrew obiegowym opiniom psy miniaturowe wcale nie muszą spędzać całego życia na kanapie albo na rękach pani. Wprawdzie trafiają się osobniki, które nawet lubią taki tryb życia, ale w większości mikropieski to ciekawe świata, energiczne stworzenia. Można zatem spróbować pobawić się z nimi w różne sporty. W agility na przykład istnieje osobna kategoria „S” przeznaczona dla takich właśnie niewielkich psów (do poszczególnych kategorii przyporządkowuje się zawodników według ich wysokości w kłębie). Na świecie ta klasa jest zdominowana przez pudle miniaturowe i toy, sznaucery miniaturowe oraz owczarki szetlandzkie. Na torach widuje się też chińskie grzywacze, yorki, cavalier King Charles spaniele, chihuahua. Fizyczne trudności w uprawianiu tej dyscypliny mogą napotkać rasy ze skróconymi pyszczkami, np. King Charles spaniele czy mopsy oraz psy o wydłużonej sylwetce ( jamniki miniaturowe i królicze). Za to dyscypliną w pełni dostępną dla małych psów jest obedience – posłuszeństwo. Szkoda, że tym sportem interesuje się w Polsce tak niewielu właścicieli małych czworonogów. Wystarczą tu dobre chęci, trochę czasu i skory do nauki pies. Kolejną taką dziedziną jest tropienie. Miniatury radzą sobie z tym sportem bardzo dobrze, ale w Polsce niewielu przewodników próbuje swoich sił w terenie. Inaczej jest na Zachodzie, gdzie nikogo nie dziwi to, że do lokalnego klubu zgłaszają się właściciele psów ras „toy”. Istnieje nawet lista dyskusyjna Tinytrackers („Mikrotropiciele”, na której pisują znani trenerzy tropiących psów użytkowych. Ograniczeniem w uprawianiu psich sportów jest dla miniatur ich wrażliwość na złe warunki atmosferyczne i… delikatność. Szkolenie minipieska musi się odbywać – dosłownie i w przenośni – na kolanach. Trudno nauczyć perfekcyjnego i bliskiego chodzenia przy nodze zwierzaka, którego niechcący przydepnęliśmy… Niebezpieczne wysokości W wypadku niewielkich zwierząt łatwo o urazy. Psy małe, ale nie całkiem miniaturowe, takie jak sznaucery mini, lwie pieski, mopsy, cairn terriery czy westie, radzą sobie nieźle nawet w kontakcie z nieprzyjaznym środowiskiem. Miniaturowym pieskom zdarzają się dość często urazy łap po zeskoku z zawrotnej wysokości… kanapy na twardą podłogę. Albo nauczmy naszego pupila, że nie może wskakiwać na meble, albo połóżmy przy nich dywany czy chodniki. Nie pozwólmy też dzieciom nosić miniatur na rękach. Lekkim psiakom rzadko zdarza się natomiast rozciąć sobie łapę na spacerze – nacisk na podłoże jest zbyt mały… Groźne zatrucia Miniatury wcale nie są aż tak delikatne, jak głosi obiegowa opinia. Niemniej pewne przypadłości związane właśnie z ich wielkością są charakterystyczne dla niemal wszystkich ras. Na przykład z powodu nieco słabiej niż u większych psów wykształconych panewek należy się liczyć z problemami z rzepkami kolanowymi. U niektórych piesków mogą się zdarzyć problemy z niezarośniętym ciemiączkiem w czaszce – zwiększa to ryzyko utraty życia, gdy dojdzie do urazu głowy. Sporo małych psów ma też kłopoty z tchawicą. Większość maluchów boryka się z kamieniem nazębnym. W związku z tym starsze psiaki miewają poważne ubytki zębów. Z kolei u szczeniąt miniatur często pojawiają się kłopoty z wypadaniem mlecznych zębów (przetrwałe mleczaki). Warto pamiętać, że gdy dojdzie do zatrucia, organizm mikropieska szybko traci wodę. Jeśli labrador kilka razy zwymiotuje, nie jest to powód do paniki, jednak u psa bardzo małego konieczne jest natychmiastowe nawodnienie. Niektóre przypadłości są typowe dla konkretnych ras. Na przykład hodowcy cavalier King Charles spanieli niepokoją się dziedzicznymi chorobami serca, a yorki coraz częściej zmagają się z obniżoną odpornością, objawiającą się np. nawracającymi chorobami gardła (więcej o skłonnościach do chorób poszczególnych ras na Pół kilo żelastwa Wybór produktów dla małych psów jest tylko na pozór bardzo bogaty. Producenci galanterii prześcigają się w wytwarzaniu coraz to nowych wzorów wymyślnie zdobionych obroży, które zazwyczaj są… niewygodne, za sztywne i za ciężkie, co stresuje psa. W praktyce najlepiej sprawdzają się najtańsze parciane obróżki, które można przycinać na dowolny wymiar. Smycze dla małych psów są zwykle o wiele za krótkie (powinny mieć co najmniej 160-cm długości) i zakończone ciężkimi, dużymi karabińczykami. Jeśli już zdobędziemy smycz dość długą, to jest ona zwykle wyposażona w dodatkowe kółka i karabińczyki – w efekcie nasz mały piesek ciągnie za sobą pół kilo żelastwa. Smycze automatyczne to kontrowersyjny sprzęt, bo uczą psa ciągnięcia. Z szelkami są podobne problemy jak z obrożami. Szelki parciane, wykończone dość niechlujnie, mają przeszycia drażniące skórę psa. Po licznych doświadczeniach z wieloma modelami szelek używanych do tropienia mogę powiedzieć, że rewelacyjnie sprawdza się… zaprzyjaźniony rymarz, który zrobi miękkie szelki na wymiar. Warto upolować dla naszego zwierzaka niewielką piszczącą zabawkę z naprawdę miękkiej gumy. Większość z nich bowiem jest na tyle twarda, że delikatny piesek nie będzie czerpał żadnej przyjemności z gryzienia ich. Piłki na sznurku, tak przydatne w szkoleniu, są właściwie niedostępne w rozmiarach „s”. Jedyne, które widziałam, były tak ciężkie, że raczej można by nimi psiaka skrzywdzić, niż rozbawić. Szkoleniowcy ratują się chałupnictwem: dla młodych i bardzo małych psów robi się tego typu zabawki z piłeczek z gąbki, przeznaczonych dla… kotów – wystarczy przeciągnąć przez taką piłkę dość cienki sznurek. Pozwólmy im być psami Mały piesek pozostaje psem, choćby miał najsłodszy wyraz pyszczka. Niestety, sporo osób nie chce się z tym pogodzić, stąd smutny los niektórych miniaturek, nieznających przyjemności spacerów, zamykanych na stałe w mieszkaniach lub zabieranych przez niemądrych właścicieli do dusznych centrów handlowych, gdzie hałas rani dotkliwie wrażliwe psie uszy, a nozdrza zatyka masa niezbyt przyjemnych dla psa zapachów. Traktowanie zwierzęcia jak maskotki zmienia nasz sposób myślenia o nim. Wśród właścicieli małych piesków powszechne są opinie, że „nie da się” ich nauczyć przychodzenia na zawołanie. Tymczasem są to normalne wymagania, które należy wyegzekwować. Tyle że aby to osiągnąć, trzeba traktować to urocze stworzonko jak… psa. Mity dotyczące kieszonkowca Czy to psy dla dzieci? Czy są tanie w utrzymaniu? Czy łatwo je wychować? Obalamy mity! To odpowiednie psy dla dzieci Miniatury nie przepadają za dziećmi. Same dość pobudliwe, a jednocześnie delikatne, są wrażliwe na hałas, zamieszanie, brak koordynacji ruchów i samokontroli – a tak zachowują się dzieci. To, co większy pies znosiłby jako niedelikatną pieszczotę, miniatura może odbierać jako zagrożenie życia i bronić się przed tym. Mały pies to małe wydatki Wprawdzie wydatki na jedzenie, środki pielęgnacyjne czy leki będą mniejsze niż przy dużym psie (ach, te upojne chwile spędzane na dzieleniu kapsułki leku na szesnaście równych części!), ale wielu przedstawicieli małych ras to śliczne stworzonka o długiej sierści, wymagającej odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych i drogich, specjalistycznych kosmetyków. Z małym psem łatwiej sobie poradzić Niewielki zwierzak rzeczywiście stanowi mniejsze zagrożenie, lecz kiedy widzimy pinczerka wczepionego w nogawkę albo yorka startującego do rottweilera, zastanawiamy się, czy właściciel agresora nie przesadził z wiarą w „samowychowującego się” pieska… Ile ważą psy miniaturowe i małe? do 3kg: chihuahua, rosyjski toy terrier, yorkshire terrier do 4 kg: bolończyk, maltańczyk do 5 kg: charcik włoski, spaniele kontynentalne miniaturowe (papillon, phaléne) do 6 kg: chiński grzywacz, gryfoniki belgijski i brukselski, lwi piesek, pinczer miniaturowy, pekińczyk do 7 kg: border terrier, king charles spaniel, norsk lundehund, spaniel tybetański, terier australijski do 8 kg: cairn terrier, cavalier king charles spaniel, mops, shih tzu, sznaucer miniaturowy Ceny szczeniąt rodowodowych od 1,4 tys. zł: pinczer miniaturowy, sznaucer miniaturowy od 1,5 tys. zł: owczarek szetlandzki, shih tzu, yorkshire terrier od 1,8 tys. zł: cavalier King Charles spaniel, pekińczyk od 2 tys. zł: cairn terrier, charcik włoski, maltańczyk, mops, papillon, pomeranian, pudel toy, spaniel tybetański od 2,1 tys. zł: australian silky terrier, chiński grzywacz, terier australijski od 2,5 tys. zł: chihuahua od 3,3 tys. zł: lwi piesek Właściciele małych psów proszą opiekunów dużych… 1. Odwołujcie swoje psy od naszych miniatur. Wasz labrador chce się tylko pobawić, ale uderzając malucha łapą czy szturchając pyskiem, może go poturbować . 2. Weźcie pod uwagę, że mało który kilkukilogramowy piesek wytrzyma psychicznie widok pędzącego na niego dużego psa – na ogół zaczyna wtedy uciekać, co może się skończyć tragicznie. 3. Wybaczcie poszczekującej miniaturce jej brak manier – małym psom naprawdę trudniej się żyje na tym świecie, w ciągłej obawie przed tym, że zostaną rozdeptane czy poturbowane… 4. Nie pogardzajcie miniaturkami. Choć nikłego wzrostu, to serce mają takie samo jak duże psiska. Właściciele dużych psów proszą opiekunów małych… 1. Wychowujcie swoje pieski i nie pozwalajcie im na to, na co nie pozwalalibyście, gdyby były dużymi psami. 2. Nie uważajcie za powód do dumy tego, że wasz psiaczek obszczekuje brytana. Jeśli brytan się zirytuje i skarci małego agresora, racja będzie po jego stronie… 3. Nie tłumaczcie wszystkich jego nagannych zachowań strachem. Nauczcie go sobie z nim radzić. 4. Nie zakładajcie, że każdy duży pies myśli tylko o tym, jak by tu zjeść waszą słodką kruszynę… Autor: Paulina Łukaszewska
Biały pies to typ czworonoga, który zawsze przyciąga wzrok. Wyglądają imponująco, a niektóre rasy, jak choćby owczarek szwajcarski, charakteryzują się też wyjątkowo łagodnym i przyjaznym usposobieniem. W końcu pies to najlepszy przyjaciel. Poznaj najpopularniejsze rasy psów o białym umaszczeniu.
Malcy i giganci w świecie psów – obie te grupy mają swoich zwolenników. Posiadanie psa wielkości cielaczka lub takiego, który mieści się w kieszeni, ma, jak to zwykle bywa, i wady, i zalety… Duży czy mały – co wybrać? Większy kosztuje więcej Karma, leki, środki na kleszcze – wszystko to kosztuje. Wielkopies jest dla osób dobrze zarabiających. Koszt trymowania airedale terriera różni się mocno od tego samego zabiegu wykonywanego na niewielkim cairn terierku. Koszt transportu pociągiem czy busem też może zależeć od wielkości – małe psiaki można czasem przewieźć gratis w transporterku. Mały pies, duży kłopot? Dużego psa trudno przemycić w miejsca, w których psy są niemile widziane, podczas gdy miniatura przynajmniej do części z nich jakoś tam się, na naszych rękach, przedostanie. No i… większość ludzi ma mniejsze opory przed sprzątaniem nieczystości zostawionych przez małego pieska niż przez psiego olbrzyma. Za to w wypadku małych psiaków istnieje zwiększone ryzyko urazów. Miniatura łatwiej się też przegrzewa i przemarza. Małe psiaki są także bardziej pobudliwe niż spokojne olbrzymy, więc mogą sprawiać większe trudności wychowawcze. Na dodatek trudno jest nie rozpieszczać takiej „laleczki”, co wcale nie jest dla pieska dobre. Mierz zamiary na siły Czasem życiowa sytuacja wymusza na nas zmianę upodobań. Z wiekiem tracimy siły i dochodzimy do wniosku, że następny pies musi być mniejszy, żebyśmy np. dali radę znosić go po schodach, gdy zachoruje. W wypadku małego psa nie jest to kłopotliwe, z dużym zwierzakiem może być wielki problem. Czasem zdarzają się jednak sytuacje odwrotne: ktoś postanawia powiększyć rodzinę i podejmuje decyzję, że psem rodzinnym będzie jakiś spokojny i cierpliwy wielkopies, a nie nerwowa i nieprzepadająca za dziećmi miniaturka. Bo małe dziecko i maleńki pies to źle dobrana para! Duży czy mały – czym się różnią poza wagą i wzrostem W małym ciałku różne procesy zachodzą szybciej niż w dużym. Jak to wygląda w praktyce? Oddech Liczba oddechów u psów wynosi 15–30 na minutę, przy czym wielkopsy są bliższe dolnej granicy. Oczywiście te liczby dotyczą oddychania odpoczywającego zwierzaka, a nie tego, który dopiero co przebiegł tor agility. Tętno Także i tętno różni się w wypadku różnych psich gabarytów. Przyjmuje się, że u dużego dorosłego czworonoga wynosi ono od 60 do 140 uderzeń na minutę. Dzielne serduszko psiego maleństwa może zaś łomotać o wiele szybciej – w niektórych sytuacjach nawet do 180 uderzeń na minutę! Temperatura Jak w wypadku pozostałych życiowych parametrów mały organizm ma wyższą temperaturę niż większy. Można założyć, że psia temperatura wynosi od 38 do 39 stopni C, przy czym u psich maluchów zaczyna się od 38,4 stopni C. Wydalanie Szybsza przemiana materii, niewielka pojemność pęcherza – nie spodziewajmy się cudów wytrzymałości, jeśli chodzi o czynności fizjologiczne u miniaturek. Mikropsy potrzebują częstszych spacerów i wcześniejszych pobudek! Warto zdawać sobie z tego sprawę i nie iść na łatwiznę, używając kociej kuwety. Spacerowe wojenki Zdarza się, że miłośnicy dużych psów mają pretensje do właścicieli mikropsów, i odwrotnie. O co chodzi? Groźne, straszne, bez kagańca Oj, nasłuchają się czasem właściciele psich olbrzymów! O dziwnych upodobaniach do posiadania „bydląt” i innych – często bardzo niesprawiedliwych – wymówek. Opiekunowie miniatur bywają nieco przewrażliwieni, ale trzeba ich zrozumieć, bo w starciu z dużym psem ich maluch nie ma szans. Irytujące dziamgacze Lepiej nie mówić, jaką opinię miewają o małych pieskach właściciele dużych. To prawda, że dość często możemy zobaczyć w parku czy na ulicy scenę histerycznego obszczekiwania dużego psa przez biegającą naokoło (niestety – najczęściej luzem) miniaturkę. Oczywiście takie zachowanie wynika ze strachu, jakie w psim karzełku wzbudził ogromny pies idący nieopodal, ale to nie znaczy, że można małemu pozwalać na takie reakcje. Tak, tak: właściciele miniaturowych piesków często nie myślą o ich dobrym wychowaniu, wymagając zarazem, żeby otoczenie brało na siebie odpowiedzialność za ich bezpieczeństwo. Dobra wiadomość jest taka, że jednak ta mentalność się powolutku zmienia i na szkoleniach coraz częściej widuje się osoby z małymi kundelkami, yorkami czy maltańczykami. Warto malca wychować! A jednak przyjaźń! Ludzie budują podziały, a psy? One się najczęściej świetnie dogadują! Oczywiście różnica wzrostu bywa trochę niebezpieczna, ale jeśli zwierzaki nie są skonfliktowane, to zwykle tworzą zgrane stado, w którym poczciwymi olbrzymami zarządza najmniejszy, ale najbardziej wojowniczy zwierzak. Podczas spaceru najczęściej mikropieski namierzają i lokalizują cel, żeby potem wysłać do jego zniszczenia swoich dużych przyjaciół, a same przyglądają się z boku. Autor: Paulina Łukaszewska
Ptaki jerzyki – jak wyglądają, gdzie odlatują na zimę i jaki tryb życia prowadzą? Jerzyki to mali podniebni akrobaci, żyjący obok nas. Więcej o tym, czemu wciąż mylone są z jaskółkami, i co sprawia, że zyskały miano przyjaciela człowieka w walce z owadami, przeczytać można w poniższym artykule.
fot. Adobe Stock, LIGHTFIELD STUDIOS Płeć psa ma niemałe znaczenie przy wyborze zwierzęcia. Jeśli nie wiesz, jak rozpoznać płeć psa, kiedy ten jest jeszcze szczeniakiem, obejrzyj jego narządy płciowe. Choć u dorosłych psów są dobrze widoczne, u szczeniąt bywają trudne do zauważenia na pierwszy rzut oka. Jak odróżnić psa od suki? Spis treści: Narządy płciowe samca Narządy płciowe suczki Jak odróżnić psa od suki: sposób oddawania moczu Jak rozpoznać płeć psa: wygląd zewnętrzny Jak odróżnić psa od suki: charakter Jak rozpoznać płeć psa: narządy płciowe samca Pies ma w dolnej części brzucha prącie okryte napletkiem i jądra w mosznie, które znajdują się między udami. Jądra zstępują do moszny już u małego szczeniaka. Może się jednak zdarzyć, że szczeniak rodzaju męskiego nie ma zstąpionych jąder, mimo że ukończył 8 tygodni. Jest to patologia, ale tak bywa. Nazywa się to wnętrostwem. U młodych piesków ich małe narządy płciowe mogą być słabo widoczne, szczególnie dla zupełnych laików. W przypadku niepewności warto szczeniaka przewrócić delikatnie na brzuch i po prostu sprawdzić ręką, czy jest prącie i moszna. Narządy płciowe u psich chłopców znajdują się pomiędzy nogami, dużo niżej, niż u suczki. Te z kolei swoje narządy płciowe mają dość blisko odbytu. fot. Jak odróżnić psa od suki/Adobe Stock, jurra8 Jak rozpoznać płeć psa: narządy płciowe suczki Suczki mają wargi sromowe tuż pod odbytem. Znalezienie między nogami, bliżej brzucha, narządu płciowego, sugeruje, że mamy do czynienia z pieskiem. Choć wygląd narządów płciowych szczeniąt może być podobny, ich umiejscowienie zdradzi czy to pies czy suka. Niektórzy niedoświadczeni właściciele psów wypowiadają się niekiedy na forach, że suczki mają więcej sutków, więc ich policzenie także ułatwia rozpoznanie płci. Trzeba jednak wiedzieć, że psy małych ras mają 4 pary sutków, średnich ras - 5 par, a dużych ras - 6 par lub więcej. U młodych zwierząt obu płci sutki są podobne, z tym że u samców do końca życia pozostają nieczynne. Jednak ocena ich wyglądu czy ilości nie pomoże w odróżnieniu suczki od psa, zwłaszcza w przypadku szczeniąt. Jak odróżnić psa od suki: sposób oddawania moczu Jak rozpoznać płeć psa przez sposób sikania? Da się to zrobić, jednak ten sposób nie daje całkowitej pewności, czy to pies czy suka. Mówi się, że jeśli pies podnosi nogę, to na 100% jest to samiec, a jeśli nie, to suczka. To prawda, ale nie do końca. Zazwyczaj psy-samce zaczynają podnosić łapę przy sikaniu, gdy rozpoczyna się u nich dojrzewanie płciowe. Wtedy zaczynają znaczyć teren, okazując w ten sposób instynkt terytorialny. Do tego momentu siusiają dokładnie tak, jak suczki. W tym samym czasie takie same zachowania obserwuje się u psów wykastrowanych przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Suczki sikają, przykucając. Niektórzy właściciele sygnalizują jednak, że są wyjątki od reguły. Zdarza się, że czasem suczka także podnosi łapę. Nie jest to zatem niezawodny sposób odróżnienia psa od suki. fot. Jak rozpoznać płeć psa/Adobe Stock, Lunja Jak rozpoznać płeć psa: wygląd zewnętrzny Porównując psa i suczkę tej samej rasy, zwykle widać między nimi różnice w wyglądzie. Psy są zazwyczaj większe i silniejsze od samic. Nie jest to oczywiście regułą, zdarzają się suczki o wiele masywniejsze od psów, jednak zwykle to samce sprawiają wrażenie potężniejszych. Podobna sytuacja ma także miejsce u innych zwierząt, np. kotów czy szczurów. W przypadku dużych ras różnica wagi dochodzi do 10 kg, a różnica wysokości w kłębie wynosi kilka centymetrów. Ale może się zdarzyć suczka wyższa i cięższa niż przeciętna w danej rasie i może się zdarzyć mniejszy pies. Zdecydowanie łatwiej jest odróżnić płeć szczeniąt, jeśli jest ich więcej. Jeśli natomiast masz przed sobą tylko jedno szczenię, nie sugeruj się za bardzo wielkością i wagą. Jak odróżnić psa od suki: różnice w zachowaniu Podobnie, jak w przypadku wielu innych gatunków (także ludzi), zachowanie samców różni się nieco od samiczek. Niektórzy właściciele psów twierdzą, że suczki dużo bardziej się przywiązują do ludzi, są spokojniejsze i posłuszne. Zwolennicy psich samców uważają, że te mają inne walory - są piękniejsze, większe i z charakterem. Powszechnie uważa się, że suki wykazują większą troskliwość w stosunku do dzieci, za to psy dobrze znoszą szkolenie. Każda płeć psa ma zalety. Jeśli zwierzę zamierzasz poddać kastracji lub sterylizacji, nie musisz zważać na to, że zachowanie twojego pupila będzie warunkowane jego potrzebami seksualnymi. A gdy już zdecydujesz jakiej płci psa wybrać, zobacz jakie imię dla psa będzie odpowiednie. fot. Jak odróżnić psa od suki/Adobe Stock, Ammit Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Najlepsze rasy psów dla dzieciCo zrobić gdy pies wymiotujeJak obliczyć wiek psa?
- Υኢ жу
- Αկоሙጥмυጋе ակезօφ
- ድ уγ
- አαպарο ву οщխኄυ
- Փθզуሲаձαሺа и ፊяфαγιል
- Всиሠእյу дреቃυլ
Psy takie jak golden retriever czarny czy brązowy to wymysł pseudohodowli i nie ma on wiele wspólnego z rasą. Dopuszczalne są drobne białe znaczenia tylko na piersi. Jeśli chcesz zobaczyć, jak wygląda golden retriever, zdjęcia znajdziesz poniżej. Jaki jest rozmiar golden retrievera? Dorosły samiec mierzy w kłębie od 56 do 61 cm
zapytał(a) o 19:41 Jak wygląda pies ważący 8-10kg? Mam pytanie, ponieważ chce przygarnąć psa. Znalazłem ofertę, lecz nie wiem jak duży wyrośnie ten szczeniak. Matka ważyła 10kg, ma on teraz 2-mce i waży 1kg, więc czy ktoś może określić jak duży urośnie(cm) lub dać zdjęcie psa, który waży ~10kg? :PTu jest zdjęcie drugiego, który ma około 6tyg:[LINK]!~~ jak byłem mały uratowałem dwa szczeniaki i widziałem jak dorosły i jak urosły, lecz nie wiem ile ważyły gdy dorosły oraz ile miały wzrostu, więc chciałbym zobaczyć lub dowiedzieć się ile będą mieć tak "na oko" wzrostu te szczeniaki abym mógł ocenić czy nie będzie się męczyć :P #edit: [LINK] TAwMFg3NTA=/$T2eC16VHJFoE9nh6oV4wBR,qyQNWO!~~ drugi link, poneiważ 1. się zepsuł ;/ Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2013-04-19 19:43:14 Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 22:00 Piesek 10 kilowy to mniej wiecej jak Jack russell terrier ten ma 7kg Jamniki wazą tak do 10kg. Tyle,że one długie są:D Cavalier king charles spaniel tak do 8kg. Psiak co ma 2 miesiace i wazy 1kg to on będzie moim zdaniem ważył jak dorośnie 8-10kg. Nie do linków jakie podałaś,żaden nie skopiowałaś. Uważasz, że ktoś się myli? lub
Yorkshire terrier („york“) zyskał popularność jako łowca szczurów, a następnie jako pies kanapowy szlachty. Mały, ale odważny pies. Wielkość: 18-23 cm. Waga: max. 3,2 kg. Średnia długość życia: 12-15 lat. Cena:
Małe pieski są popularne z kilku powodów. Po pierwsze, ze względu na swoją „mobilność” – z uwagi na niewielkie rozmiary (od 20 do ok. 35 cm) mogą podążać za opiekunem w wiele miejsc. Ponadto dobrze odnajdą się w nawet niezbyt dużych mieszkaniach i żyją dłużej niż ich więksi bracia. Przede wszystkim jednak te maluchy są absolutnie urocze! Rozmiar nie ma znaczenia, ale szkolenie już tak Nieważne jednak, czy decydujesz się na dużego psa, czy na małego, nie możesz zapominać, że przede wszystkim jest on psem. Nawet jeśli wyglądem bliżej mu do pluszowej maskotki niż „groźnego” rottweilera! Posiadanie każdego zwierzęcia wiąże się z pewnymi wyzwaniami i odpowiedzialnością. Nie daj się zwieść niewielkim rozmiarom psa, ponieważ taki maluch rekompensuje sobie wielkość siłą charakteru. Małe pieski – tak samo, jak te większe – potrzebują dużo ćwiczeń, aktywności i nauki podstawowych zasad życia w społeczeństwie. Więcej o tym przeczytasz TUTAJ. Syndrom małego psa Niektóre małe pieski przejawiają tzw. syndrom małego psa. Występuje on wtedy, gdy opiekun pozwala zwierzęciu na przejęcie kontroli nad otoczeniem lub traktuje swojego pupila jak dziecko i nie wyznacza mu żadnych zasad. Powód? Ten piesek wygląda przecież tak uroczo… Nieraz opiekun malucha myśli też, że takie minizwierzę – w przeciwieństwie do jego większego kolegi – nie może zrobić nikomu krzywdy i ogólnie jest „samowychowującym się” psem. Czworonóg może wtedy zacząć przejawiać takie zachowania jak warczenie (kiedy dotkniesz jego jedzenia czy zabawek), gryzienie czy nadmierne szczekanie. Małe pieski i ich problemy zdrowotne Małe psy nie są wolne od dolegliwości zdrowotnych, choć oczywiście są to często inne choroby niż te, dotykające olbrzymy. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich: Syndrom brachycefaliczny: rasy brachycefaliczne, czyli psy z krótkimi kufami i spłaszczonymi pyskami, boksery, mopsy, buldogi, pekińczyki miewają problemy związane z górnymi drogami oddechowymi. Więcej o tym pisaliśmy TUTAJ. Hipoglikemia: szybki spadek cukru we krwi, często wywoływany stresem. Jest szczególnie powszechny u psów ras małych. Zapalenie trzustki: dolegliwość, która może dotyczyć wszystkich psów, ale najczęściej występuje u tych mniejszych. Zapalenie trzustki może być wywołane przez różnego rodzaju problemy – otyłość, infekcje, urazy czy zaburzenia metaboliczne. Zapaść tchawicy: postępująca choroba tchawicy. Najczęściej spotykana u psów małych ras. Kiedy pierścienie, które zachowują kształt tchawicy twojego psa, osłabną, może ona zacząć się spłaszczać. To z kolei utrudnia zwierzęciu oddychanie. Choroba Legga-Calvego-Perthesa: obejmuje stawy, w których kończyna górna (kość udowa) łączy się z kością biodrową. Kiedy przepływ krwi do główki kości udowej zostaje przerwany, komórki kostne mogą zacząć umierać, a główka kości udowej się zniekształcać. Kość traci masę, a staw biodrowy pogarsza się, powodując ból i kulawiznę, a ostatecznie doprowadzając do kurczenia się mięśni chorej nogi. Chorobę obserwuje się u prawie wszystkich małych ras psów i zwykle pojawia się ona w wieku 4-12 miesięcy. Zaburzenie homeostazy organizmu: małe psy nie radzą sobie dobrze z ekstremalnymi temperaturami. Dlatego nagłe wystawienie na zimną pogodę może niebezpiecznie obniżyć temperaturę ich ciała – ubranka są więc niezbędne. Najpopularniejsze małe rasy psów Jeśli chcesz pokochać małego psa i uważasz, że ta wielkość jest dla ciebie idealna, to sprawdź naszą listę najpopularniejszych ras małych psów. Pamiętaj, że czasem wielki charakter występuje w małym opakowaniu! Ponadto wybór minipsów jest naprawdę ogromny… Poniżej prezentujemy 15 subiektywnie wybranych przez nas ras. 1. Pinczer miniaturowy Nawet jeśli nie kojarzycie pełnej nazwy tej rasy, z pewnością słyszeliście o potocznych zamiennikach, takich jak „ratlerek” albo „sarenka”. Niegdyś dość popularne, dziś nieco zapomniane pinczery miniaturowe to energiczne i wesołe pieski. Nie da się jednak ukryć, że mają naturę niezmordowanych szczekaczy. W dodatku ich twardy charakter daje o sobie znać, gdy chcemy pieska namówić na czegoś, na co on sam nie ma ochoty. Mimo to osoby aktywne, które szukają niewielkiego towarzysza do zajęć sportowych, powinny zainteresować się tą rasą. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 2. Yorkshire terrier Jesteśmy pewni, że jeśli mowa o małych psach, to york jest jedną z pierwszych ras, która przychodzi ci to głowy. Niech cię nie zmyli mały rozmiar tego psa! Yorki są niezwykle odważne i z zawodowym urokiem wpadają… w tarapaty. Te małe pieski lubią sobie także poszczekać. Dlatego nie będą się wahać ani chwili, by poinformować opiekuna o tym, że coś się dzieje. Mimo że york mógłby robić za małego domowego stróża, to nie zapominajmy, że to prawdziwy terierek, który lubi się i poprzytulać, i pokopać w ogródku. 3. Pudel miniaturowy Te kędzierzawe, małe pieski są bardzo często wybierane na rodzinnego towarzysza i nic w tym dziwnego. Być może dzięki swojemu fantazyjnemu i wykwintnemu wyglądowi wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, że pudel jest bardzo inteligentną rasą psów. Uwielbia się uczyć, chętnie bierze udział w szkoleniu. Ponadto psy tej rasy są czułe i dość łatwe do opanowania. Jeśli szukasz małego i aktywnego pieska, pudel będzie dla ciebie idealny. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 4. Jamnik Te małe pieski, kiedyś niezwykle popularne, kochają zabawę. Jamniki dogadają się zarówno z dziećmi, jak i innymi zwierzętami. Są miłe, przyjazne i zabawne, ale też bez wahania staną w obronie najbliższych. Występują w trzech wersjach – jamnik może być krótkowłosy, szorstkowłosy lub długowłosy. Każda z tych odmian ma nieco inną osobowość. Z całego trio najbardziej uparty jest jamnik krótkowłosy. Ta rasa psów dobrze odnajdzie się w małym mieszkaniu, jednak na zewnątrz jamnik będzie z zapałem węszyć i z przyjemnością eksplorować otoczenie. Przeczytaj więcej o jamniku szorstkowłosym – KLIK! Przeczytaj więcej o jamniku długowłosym – KLIK! 5. Shih tzu To prawdziwy pies do towarzystwa. Shih tzu jest ufnym, czułym i towarzyskim psem. Ponadto są to zwierzaki o czarującym usposobieniu, więc podbiją serce niejednemu miłośnikowi małych psów. Shih tzu chętnie spędzi czas na dobrej zabawie i spacerach. Te małe pieski są dumne ze swojego arystokratycznego temperamentu, dlatego czasami mogą być uparte. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK!6. Chihuahua To najmniejsze, wręcz kieszonkowe pieski. Tę rasę psów bardzo często można spotkać w… torebce u opiekunki. Jesteśmy przekonani, że mimo wszystko chihuahua wolałaby jednak twardo stąpać po ziemi. W tym mikroskopijnym ciałku kryje się niemały wulkan energii. Chihuahua kocha całą sobą i jest niezwykle lojalnym psem. Nie są to jednak psy dla każdego – nie nadają się na przykład do domu z małymi dziećmi. Dzięki socjalizacji i szkoleniu chihuahuy mogą stać się wspaniałymi i oddanymi towarzyszami osoby, która będzie z nimi spędzać sporo czasu. 7. Sznaucer miniaturowy Dzięki swojej wrażliwości te małe pieski idealnie dogadają się zarówno z dziećmi, jak i osobami starszymi. Ich czujny charakter i naturalne instynkty obronne sprawiają, że psy te są niezłymi strażnikami. Sznaucer miniaturka jest energicznym pieskiem o przyjaznej, ale twardej osobowości. Pies ten jest bardzo lojalny wobec swojej rodziny i czuje się za nią odpowiedzialny. Ma jednak też łatkę rasy szczekliwej, dlatego wymaga solidnych podstaw szkolenia. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 8. Szpic miniaturowy pomeranian Pomeraniany są niezwykle urocze – wyglądają, jakby ciągle się uśmiechały, nawet jeśli coś przeskrobały. Ponadto wyglądem przypominają małego pluszowego lwa. Pomeranian jest psem towarzyskim i przyjaznym, choć niekiedy może wydawać się nieco zarozumiały. Te małe pieski mają tendencję do szczekania, co jednak ma tę zaletę, że czyni je świetnymi stróżami. Wobec swoich bliskich szpice miniaturowe są lojalne. Pomeraniany to świetne zwierzaki dla ludzi, którzy chcą mieć małego, lecz energicznego pieska, towarzysza chętnego do zabawowych szaleństw, a także takiego, którego cechuje silna osobowość. 9. Buldog francuski Kolejne małe pieski, które uwielbiają się bawić. Przy czym podczas zabaw wydają się takie beztroskie! Są wspaniałymi towarzyszami także dzieci. Z przyjemnością umoszczą się wygodnie z opiekunem na kanapie czy utną sobie z nim drzemkę. Ze względu na skróconą kufę miewają problemy z oddychaniem – szczególnie latem. Dlatego krótkie, aczkolwiek regularne spacery wystarczą, aby buldożek czuł się szczęśliwy. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 10. Corgi Popularne corgi to w rzeczywistości dwie rasy – welsh corgi cardigan i welsh corgi pembroke. Ten ostatni jest charakterystyczny ze względu na brak ogona. Te małe pieski kochają zabawę, są towarzyskie i inteligentne. Czasami jednak bywają głośne, co sprawia, że mimo swoich niewielkich rozmiarów nadają się na stróżów. Przeczytaj więcej o welsh corgi pembroke – KLIK!11. Bichon frise Radosny, pełen werwy i wesoły – tak opiekunowie najczęściej opisują przedstawiciela psa tej rasy. Wygląda, jakby wpadł do wanny pełnej piany. Bichon frise jest przyjazny zarówno dla obcych osób, jak i innych psów. Te małe pieski są wrażliwe, chętnie też przytulą się do opiekuna. Nie lubią być jednak pozostawione w odosobnieniu, dlatego mogą szczekać, gdy są same w domu. Szkolenie bichona może nie być łatwe, ale warto próbować. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 12. Boston terrier Mimo niewielkiej postury, boston wygląda zarówno mocno, jak i figlarnie. Ponadto umaszczenie psów tej rasy przypomina elegancki smoking, co dodaje im powagi. Bostony są wrażliwe, inteligentne, lojalne, zrównoważone i energiczne – uwielbiają zabawę, ale lubią też spędzać czas na kolanach opiekuna. Niektóre psy tej rasy mogą być uparte, ale zazwyczaj chcą się uczyć. Chętnie nawiązują głęboką relację z opiekunem. 13. Mops Te małe pieski ze zmarszczkami są niezwykle urocze. Znane są także z zabawnych wybryków – lubią się popisywać. Mówi się, że mops to „dużo psa na małej przestrzeni”. Cóż, taka jest prawda. Ponadto są to psy pełne uczuć, które nie boją się przytulać, co czyni je doskonałym wyborem na rodzinnego towarzysza. Jeśli jednak szukasz partnera do ćwiczeń, mops nie będzie najlepszym wyborem. Przede wszystkim dlatego, że może mieć problemy z oddychaniem. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! 14. Maltańczyk Psy tej rasy są energiczne i nawiązują z opiekunem silną więź. Maltańczyk nadaje się dla alergików, bo jest mniejsze prawdopodobieństwo, że będzie uczulał – w przeciwieństwie do ras z podszerstkiem. Te małe pieski są przyjazne i często świetnie dogadują się z innymi psami czy kotami. Zostały wyhodowane jako psy towarzyszące, dlatego nie lubią długo zostawać same w domu. 15. Cavalier king charles spaniel Cavaliery charakteryzują się łagodnym usposobieniem. Są urocze, zabawne, lojalne i czułe. Idealnie nadają się na pierwszego psa w życiu. Te małe pieski są nie tylko świetnymi towarzyszami, ale są też łatwe do szkolenia. Cechuje je przyjazne nastawienie do innych psów i nieznajomych osób, jednak to w swojego opiekuna są najbardziej wpatrzone. Cavaliery lubią węszyć i biegać, dlatego urozmaicanie im codziennych spacerów o ciekawe zabawy jest bardzo wskazane. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! Czy jesteś opiekunem którejś z wyżej wymienionych ras? Napiszcie nam kilka słów o tym, jak się mają wasze małe pieski!Podziel się tym artykułem:
. 106 148 671 782 75 118 335 667
jak wygląda mały pies
