domowe sposoby na zatrucie u kota
W przypadku kotów domowych najczęstszą przyczyną zatrucia jest spożycie roślin doniczkowych. Niestety, mruczki mają tendencję do podgryzania liści, nawet tych, które stanowią dla nich zagrożenie. Tak naprawdę czynników, które mogą wywołać zatrucie u kota, jest znacznie więcej. Warto je znać, ponieważ w ten sposób, można szybko wyeliminować z otoczenia zwierzęcia potencjalne trucizny. Jak reagować w przypadku zatrucia u kota? Podpowiadamy! Zatrucie u kota – czym najczęściej zatruwają się mruczki? Zatrucia u kotów domowych najczęściej są powodowane przez spożywanie produktów, które nie są przeznaczonego dla kociego żołądka. Zdecydowanie najrzadziej koty zatruwają się nieświeżą karmą, czy zepsutym mięsem. Dlaczego? Wszystkiemu winne są zachowania atawistyczne. Kotowate są drapieżnikami, a nie padlinożercami Domowe mruczki mają zaprogramowany genetycznie wstręt do zepsutego jedzenia. Doskonały węch sprawia, że rozpoznają nieświeże mięso i w praktyce bardzo trudno zmusić kota do tego, aby zjadł karmę, która przestała już nadawać się do spożycia. W przypadku kocich zatruć głównymi winowajcami są trujące i toksyczne rośliny, które hoduje się zazwyczaj w domu w celach ozdobnych. Pogryzanie liści i łodyg jest dla wielu zwierzaków atrakcyjną zabawą. Czasem może stanowić także próbę przeczyszczenia układu pokarmowego. Rośliny to jednak nie wszystko. Do weterynarza często trafiają koty, które zatruły się: resztkami ze stołu – szczególnie niebezpieczne są rośliny takie jak por, czy cebula, a także czekolada lub winogrona;ludzkimi lekami – popularne środki przeciwbólowe i przeciwzapalne (na przykład ibuprofen) są trujące dla kota, czy psa;środkami czystości – najczęściej osadzają się na łapkach i zostają zlizane podczas zabiegów pielęgnacyjnych. Objawy zatrucia u kota Niestety, objawy kliniczne zatrucia mogą być bardzo nieswoiste. W gruncie rzeczy bardzo wiele zależy od tego, jaką substancję trującą spożył zwierzak oraz jaka była jej ilość. Najczęstszym objawem zatrucia są wymioty, apatia i ostra biegunka. Niektóre toksyny, na przykład te zawarte w truciznach na gryzonie, powodują objawy ze strony układu nerwowego. To zdecydowanie najgroźniejsze i najbardziej śmiertelne przypadki zatruć. W ich przypadku pojawiają się między innymi: nerwowe zachowania i nadmierna pobudliwość;drgawki;zaburzenia rytmu serca;porażenie mięśni oddechowych;ślinotok;zaburzenia równowagi;śmierć. Na szczęście takie przypadki zdarzają się bardzo rzadko. Koty niewychodzące z reguły nie są narażone na kontakt z trucizną ani z ludźmi, którzy chcą zrobić im krzywdę. Zdecydowanie najczęściej dochodzi więc do zatruć pokarmowych. Objawy ze strony układu pokarmowego to najczęściej: utrata apetytu lub jego znaczna redukcja;ból brzucha;niechęć do zabawy;letarg;krew w stolcu;ostra biegunka i wymioty;kaszel i kichanie;uszkodzenie wątroby;niewydolność nerek. Pierwsza pomoc przy zatruciu – jak działać? Jeżeli masz podejrzenie, że twój kot mógł zjeść coś, co mu zaszkodziło, jak najszybciej zabierz go do lekarza weterynarii. Na własną rękę możesz zrobić w gruncie rzeczy niewiele. Koty mają specyficzny metabolizm i zjedzone pokarmy trawią stosunkowo szybko. Jeśli kot zjadł coś niebezpiecznego na twoich oczach, możesz spróbować wywołać wymioty. Pomocna może okazać się woda utleniona, którą zaleca się wlać kotu prosto do pyszczka. Jeśli jednak możesz w przeciągu pół godziny znaleźć się w gabinecie weterynaryjnym, zostaw to specjaliście. Woda utleniona podrażnia i w niewprawnych rękach może zrobić więcej szkody niż pożytku. Leczenie przypadków zatrucia u kota Czy leczenie zatruć u kota jest skuteczne? Wszystko zależy od rodzaju zjedzonej toksyny oraz od szybkości twojej reakcji. Najbardziej niebezpieczne dla zwierząt jest zjedzenie trutki na szczury lub żrących substancji czyszczących. Wówczas skuteczność leczenia jest bardzo niska. W przypadku większości zatruć pokarmowych istnieje szansa na wyleczenie zwierzaka. Weterynarze stosują wówczas płynoterapię, preparaty wspomagające metabolizm, witaminy z grupy B, czy elektrolity. Niestety, rokowania w poszczególnych przypadkach mogą być bardzo różne. Jak zapobiegać zatruciom? Wszyscy wiemy, że lepiej zapobiegać niż leczyć. Zwierzęta (wbrew wielu opiniom) nie mają instynktu, który mówiłby im, czego konkretnie nie powinny zjadać. To opiekun jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo swojego podopiecznego. W twojej gestii leży więc ochrona zwierzęcia przed potencjalnym zatruciem. O czym warto pamiętać? Nie pozwalaj na to, aby kot żywił się resztkami ze stołu i kupuj bezpieczne rośliny Wiele przypraw, warzyw, czy półproduktów, które dla ludzi są całkowicie bezpieczne stanowi bardzo duże zagrożenie dla życia zwierzęcia. Wśród nich znajduje się cebula, czekolada, czy nawet por. Dokładnie sprawdź, jakie rośliny masz w domu i dowiedz się, które z nich są potencjalnie niebezpieczne dla twojego pupila. Nawet jeżeli kot do tej pory nie miał tendencji do podgryzania roślin, to musisz mieć z tyłu głowy, że w każdej chwili może to zrobić. Uważaj na środki czyszczące Dobrze przemyśl także kwestię sprzątania mieszkania. Korzystaj z ekologicznych środków czyszczących i mopów parowych. Jeżeli nie masz takiej możliwości, postaraj się nie wpuszczać zwierzaka do pomieszczenia, dopóki środki czystości nie zostaną spłukane lub dopóki dokładnie nie wyschnie. Wiesz już, czym objawia się zatrucie u kota. Pamiętaj, żeby nie wypuszczać kota samopas. Niestety, dla wielu osób koty wychodzące są nadal zjawiskiem całkowicie naturalnym. Warto zmienić podejście do tego tematu, ponieważ zwierzęta przebywające na dworze bez opieki są w nieustannym niebezpieczeństwie, a zatrucie to tylko jedno z potencjalnych zagrożeń.
Ugryzienie osy wywołuje silny, miejscowy, piekący ból i obrzęk. Domowe sposoby na użądlenie osy pomagające w tej sytuacji skupiają się na niwelowaniu tych objawów. Okłady z octu lub soku z cytryny – jad osy ma odczyn silnie zasadowy. Kwaśny okład zrobiony w miejscu gdzie jest ślad po ukąszeniu osy, neutralizuje część jadu i © FurryFritz / Uwaga: Wymioty mogą być oznaką zatrucia u kota! Wiele kotów to koty wychodzące, przebywające na zewnątrz bez nadzoru. Może to być przyczyną zagrożeń, takich jak np. spożycie wyłożonej trutki. Informacje poniżej pomogą Ci w ustaleniu, czy Twój kot się zatruł i w jaki sposób możesz mu pomóc. Spis treści Jak niebezpieczne jest zatrucie u kota?Objawy: Jak wyglądają objawy zatrucia u kota?Pierwsza pomoc: Co robić w przypadku zatrucia u kota?Diagnoza: W jaki sposób można rozpoznać zatrucie u kota?Terapia: W jaki sposób leczy się zatrucie u kota?Przyczyny: Co może doprowadzić do zatrucia u kota?Profilaktyka: Czy da się uniknąć zatrucia u kota? Jak niebezpieczne jest zatrucie u kota? Jeżeli Twój kot się zatruł, szanse na jego wyzdrowienie zależne są od rodzaju trucizny i przyjętej dawki. W większości przypadków przyjęta dawka jest na tyle mała, że kot nie odczuwa po niej żadnych większych dolegliwości. Niestety bywa i tak, że ciężkie zatrucie kończy się śmiercią zwierzęcia. Podstawowa zasada brzmi: Im wcześniej udasz się z Twoim pupilem do weterynarza, tym większe są jego szanse na wyleczenie! Objawy: Jak wyglądają objawy zatrucia u kota? Zależnie od przyjętej dawki trucizna może wywołać u kota szereg różnych objawów. Wystąpienie u kota jednego lub więcej z tych typowych dla zatrucia objawów powinno spowodować zaświecenie się lampek ostrzegawczych w Twojej głowie. Możliwe symptomy zatrucia u kota to: znaczne pogorszenie ogólnego samopoczucia dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności połączone z nadmiernym wydzielaniem śliny, wymioty, (krwawa) biegunka oraz bóle brzucha (kolka) dolegliwości neurologiczne, takie jak utrata przytomności, paraliż, konwulsje, drgawki, dezorientacja lub odrętwienie rozszerzenie lub zwężenie źrenic trudności z oddychaniem, jak np. znacznie przyspieszony lub spowolniony oddech (normalny oddech u dorosłego kota to 20 do 40 wdechów na minutę), aż do duszności podwyższona temperatura ciała (hipertermia) problemy z sercem, np. zaburzenia rytmu serca zaburzenia krzepnięcia, identyfikowalne na podstawie krwawienia (np. z dziąseł, skóry) lub krwi w moczu Kiedy należy udać się z zatrutym kotem do weterynarza? O podejrzeniu zatrucia należy bezzwłocznie powiadomić weterynarza. W przypadku zatruć obowiązuje zasada: Lepiej dmuchać na zimne! Jeżeli wiesz, jaką substancję spożył kot, koniecznie powiesz o tym weterynarzowi. Dzięki temu uzyska niezbędne informacje dotyczące substancji czynnej. Pierwsza pomoc: Co robić w przypadku zatrucia u kota? W przypadku dłuższej drogi do weterynarza możesz pomóc kotu, przede wszystkim zachowując spokój. Nerwowe i chaotyczne zachowanie przeniesie się na Twojego kota. W przypadku, gdy kot jest nieprzytomny, umieść go w bezpiecznej pozycji. Wyciągnij język z pyszczka, tak by uniemożliwić zakrztuszenie się wymiocinami. © Evdoha / pozwalaj kotu zbliżać się do martwych myszy. Mogły one paść ofiarą trutki, która jest szkodliwa także dla kota! Diagnoza: W jaki sposób można rozpoznać zatrucie u kota? W większości przypadków opiekun nie zna substancji będącej przyczyną zatrucia. Z tego też względu bardzo ważne jest przekazanie weterynarzowi wszystkich informacji, jakie się posiada. Podczas wywiadu weterynarz bada Twojego kota i, poza temperaturą jego ciała, sprawdza również stan błon śluzowych, puls, oddech i odruchy. Ze względu na to, że poza zatruciem w grę wchodzą jeszcze inne schorzenia (np. niedrożność lub uraz jelit) konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań. W tym celu kotu pobrana zostaje krew lub stosuje się techniki obrazowania (np. rentgen) w celu kontroli narządów wewnętrznych. Terapia: W jaki sposób leczy się zatrucie u kota? Jeżeli zatrucie nastąpiło niedawno – parę minut bądź godzin wcześniej, weterynarz może podać kotu środki wymuszające wymioty. W celu usunięcia trucizny stosuje się również płukanie żołądka. Jeżeli nie znasz czasu spożycia trucizny, ale wiesz o jaką substancję chodzi, weterynarz może podać kotu odtrutkę (antidotum), w celu neutralizacji trutki. Przykładowo, w przypadku zatrucia trutką na szczury witamina K stosowana jest jako antidotum. Poza leczeniem przyczynowym Twojego kota należy również zastosować środki wspomagające. Mają one na celu stabilizację układu krążenia oraz odtrucie organizmu. Należą do nich: doustne podanie wiążącego truciznę węgla aktywnego; terapia infuzyjna; w razie potrzeby środki na nudności (przeciwwymiotne) i przeciwbólowe. Ze względu na poważne konsekwencje zatrucia, większość weterynarzy pozostawia koty na obserwacji w klinice. Umożliwia to natychmiastowe i właściwe reagowanie w przypadku ewentualnego pogorszenia się funkcji życiowych. Przyczyny: Co może doprowadzić do zatrucia u kota? Toksyczne substancje są wszędzie – zarówno na zewnątrz, jak i w naszych domach. Mogą do nich należeć również substancje trujące dla kota zawarte w roślinach, produktach spożywczych oraz w środkach chemicznych (np. środki dezynfekujące). Zatrucie u kota: Co jest najczęstszą przyczyną zatrucia u kotów? Substancja toksyczna Występowanie Kwas acetylosalicylowy Tabletki (aspiryna) Ołów Baterie, lakier, farby, zabawki Glikol etylenowy Bardzo słodki w smaku płyn zapobiegający zamarzaniu i odrdzewiacz Rośliny trujące Rośliny domowe i ogrodowe takie jak agawa, benjaminek, bluszcz, hortensja, orchidea, oleander, poinsecja Produkty spożywcze Alkohol, kawa, czosnek, czekolada, herbata, winogrona i rodzynki, cebula Metaldehyd Trutka na ślimaki Rodentycydy (antykoagulanty) Trucizna na szczury (w przynęcie lub już w żołądku gryzoni) Profilaktyka: Czy da się uniknąć zatrucia u kota? Nie zawsze możliwe jest usunięcie w domu wszystkich substancji toksycznych. Niezależnie od tego należy uważać na to, by wszelkie lekarstwa i potencjalnie toksyczne produkty spożywcze znalazły się poza zasięgiem kota. Jeżeli z trudem przychodzi Ci rezygnacja z roślin dekoracyjnych, możesz zdecydować się na niegroźne dla kotów kwiaty, typu kocia trawa czy stokrotki. Lek. wet. Franziska G. Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych. Najczęściej polecane 7 min 372 Dlaczego koty mruczą i jak to robią? Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?Odtruwanie alkoholowe podejmuje się nie tylko na osobach uzależnionych od spożywania alkoholu, ale i w przypadkach, kiedy zatrucie alkoholem jest jednorazowe. Odtruwanie polega na usunięciu z organizmu toksyn. Przy długotrwałym spożywaniu alkoholu zaburzona zostaje gospodarka wodno-elektrolitowa, poziom jonów potasu, magnezu i soduPrzez aktualizacja dnia 18:58 Czym są kleszcze? Kleszcze to niewielkich rozmiarów bezkręgowce, które zoolodzy zaliczają do podgromady roztoczy, w obrębie gromady pajęczaków. Oznacza to, a jest pewną ciekawostką, iż kleszcze są dalekimi krewniakami pająków, mino bardzo dużych różnic w budowie ciała i rybie życia. Kleszcze są również spokrewnione z pospolitymi gatunkami roztoczy, które licznie żyją w domowym kurzu i bywają przyczyną alergii. Spośród wszystkich rzędów roztoczy, kleszcze wyróżniają się lancetowatym narządem, służącym do przebijania skóry zwierząt, zakotwiczania się w niej i wysysania krwi, którą pasożyty te się żywią. Zoolodzy opisali około 900 różnych gatunków kleszczy. Rozprzestrzenione są niemal na całym świecie – poza najchłodniejszymi rejonami – ale najliczniej występują w krajach tropikalnych i subtropikalnych. W Polsce żyje blisko 20 gatunków tych pasożytów, z których najczęściej spotykanymi są: kleszcz pastwiskowy, zwany również psim lub pospolitym (Ixodes ricinus), kleszcz łąkowy (Dermacentor reticulatus) oraz Ixodes trianguliceps (nie ma polskiej nazwy). W jaki sposób kleszcze atakują koty? Interesującym jest fakt, że stworzenia te są ślepe. Swoje ofiary lokalizują przy pomocy specjalnego organu, zwanego narządem Hallera. Jest on wrażliwy na zapach, ciepło i wilgoć, wydzielane przez zwierzęta stałocieplne. Zagrażające naszym pupilom gatunki kleszczy są pasożytami okresowymi. To znaczy, że nie przybywają stale na ciele swych żywicieli. W każdym stadium rozwoju – larwy, nimfy i postaci dorosłej – pobierają krew tylko raz, pijąc ją przez kilka dni. Gdy się najedzą, opuszczają ofiarę, by przejść w kolejne stadium rozwoju lub złożyć jaja. Przed żerowaniem, kleszcze mają kilka milimetrów długości, gdy się najedzą kilkanaście. Zwiększają więc swe rozmiary wielokrotnie. Jak ustrzec kota przed kleszczami? Kleszczy, które atakują nasze domowe zwierzęta, możemy spotkać praktycznie wszędzie. Żyją w lasach, na łąkach i polach oraz w ogrodach. Występują również wśród zieleni miejskiej; w parkach i skwerach osiedlowych. Powinniśmy też wiedzieć, że pasożyty te nie wspinają na drzewa, jak to niektórzy sądzą. Pasożyty te czatują na swe ofiary w trawach i zaroślach, wchodząc maksymalnie na wysokość 1,5 metra. Kleszcze są więc praktycznie wszechobecne. Do znacznego zwiększenia ich liczebności przyczyniają się krótkie i ciepłe zimy oraz wilgotne lata, jakie od jakiegoś czasu występują w Polsce. Dzięki tym dogodnym warunkom klimatycznych, kleszcze są również aktywne przez większą część roku. Kleszcz u kota - choroby, które mogą wystąpić po ukąszeniu Dlaczego kleszcze są niebezpieczne dla kota? Kleszcze zagrażają naszym mruczącym pupilom w dwojaki sposób. Pierwszym jest oczywiście sam to, że odżywają się ich krwią. Silna inwazja tych roztoczy może więc skutkować anemią, zwłaszcza u kociąt i osobników osłabionych. Takie przypadku zdarzają się głównie wśród zwierząt wolno żyjących, które nie są otoczone opieką ludzi. Dużo większym zagrożeniem są jednak choroby, którymi te pasożyty mogą zarazić naszego kota. Kleszcze są nosicielami patogenów takich chorób zakaźnych, jak: borelioza, babeszjoza, haemobartonelloza, tularemia, cytauxzoonosis, anaplazmoza i erlichioza, które w mniejszym lub większym stopniu zagrażają naszym mruczącym pupilom. Można spotkać się z opiniami, iż choroby odkleszczowe nie zagrażają kotom w takim stopniu, jak psom. Coraz częściej jednak mówi się o tym, że nie jest to prawdą. Fakt, że choroby te u kotów rzadziej diagnozowane wynika raczej ze niespecyficznych objawów, jakie towarzyszą zakażeniom u kotów oraz niedostateczną jeszcze wiedzą na temat przebiegu choroby u mruczących czworonogów. Gdzie u kota szukać kleszczy? ©Shutterstock Kleszcze są tak małe, że łatwo mogą skryć się przed naszym wzrokiem wśród gęstej sierści zwierzaków, szczególnie w przypadku kotów długowłosych. Najlepiej próbować wyczuć pasożyta, przeczesując palcami szatę pupila. Kleszcze najchętniej usadawiają się na szyi, głowie, w pachwinach i pod pachami kotów. To ich ulubione miejsca, więc tam w pierwszej kolejności szukajmy tych pasożytów. Jak usunąć kleszcz u kota? Jeśli już znalazłeś kleszcza na ciele kota, usnięcie go jest stosunkowo łatwe. Możemy zrobić to placami lub przy pomocy jednego ze specjalnych przyrządów, które dostaniemy w sklepach zoologicznych. Złap kleszcza jak nabliżej skóry, a nastęnie energicznie wyciągnij ruchem lewoskrętnym. Kleszcza powinno się wyciągać prostopadle do skóry - wyrywanie pod kątem może się bowiem skończyć urwaniem odwłoka. Jeśli obawiasz się, że nie poradzisz sobie samodzielnie z tą czynnością lub jeśli głowa kleszcza po usunięciu została w ciele kota, udaj się do weterynarza! Tego nie rób Nie smaruj kleszcza alkoholem, masłem czy olejem. W ten sposób odcinamy kleszczowi doływ powietrza, co doprowadza pasożyta do wymiotów. Wraz z nimi do naszego organizmu mogą przedostać się drobnoustroje, które zwiększają ryzyko rozwoju chorób odkleszczowych u kota. Preparaty na kleszcze u kota Problem w tym, że zanim usuniemy kleszcza, pasożyt może zdążyć wstrzyknąć już patogeny chorób do kociego organizmu - następuje to w ciągu 48 godzin od wbicia się kleszcza w kocie ciało. Jeśli usunięcie kleszcza nastąpiło później, istnieje ryzyko zakażenia jedną z chorób odkleszczowych. Dlatego lepiej jest zapobiegać inwazji kleszczy u naszych pupili. Na rynku zoologicznym, w sklepach oraz w gabinetach weterynaryjnych, znajdziemy wiele różnych preparatów przeciw kleszczowych. Występują w postaci sprejów, kropelek, szamponów oraz obróżek. Cechują się różną skutecznością, dlatego niektórzy sugerują łączenie dwóch różnych środków, np. nasączanych tymi substancjami obroży z kropelkami aplikowanymi na skórę. Musimy tylko bezwzględnie pamiętać, by stosować wyłącznie preparaty dla kotów, nigdy dla psów! Preparatów przeciw kleszczowych dla psów nie wolno stosować u kotów, ponieważ często zawierają permetrynę. Jest to substancja niezwykle zabójcza dla kleszczy, ale niestety jest również trująca dla naszych mruczących pupili. Objawy zatrucia permetryną u kotów to między innymi drgawki, niekontrolowane ruchy łapami, zaburzenia równowagi, ślinienie oraz wymioty. Tylko natychmiastowa pomoc lekarza weterynarii może uratować życie zwierzęciu, niestety nie zawsze się to udaje. Zatrucie permetryną może skończyć się śmiercią kota! Domowe sposoby na kleszcze u kotów Istnieją też domowe sposoby na zwalczenie kleszczy u domowych pupili. Wśród najczęściej polecanych znajduje się napar z czystka, który wciera się w sierść zwierzęcia. Czystek to rodzaj zimozielonych krzewów, wykorzystywanych w medycynie naturalnej, gdyż posiada wiele prozdrowotnych właściwości. Innym, skutecznym podobno, środkiem przeciw kleszczowym jest olej kokosowy. Niektórzy chwalą też sobie: ocet jabłkowy, ocet spirytusowy, ziele mydlnicy lekarskiej rozcieńczony olejek z drzewa herbacianego. Wszystkie te substancje nanosi się na futro kota. Osobiście nigdy nie sprawdzałem skuteczności tych naturalnych preparatów przeciw kleszczowych dla kotów. Nie mogę więc z czystym sumieniem polecić żadnego z nich! Drapanie w gardle — przepisy na domowe syropy Na suchość i drapanie w gardle działają również domowe syropy. Najpopularniejszy przygotowuje się na bazie cebuli. Dwie małe cebule wystarczy drobno posiekać, a następnie zalać ciepłą wodą, dodać dwie łyżki cukru i poczekać godzinę. Po tym czasie syrop jest gotowy do picia. Koty to wyjątkowo wrażliwe zwierzęta, posiadające delikatny układ trawienny, niezwykle podatny na zatrucia. Właścicielom często wydaje się, zupełnie niesłusznie, że ich futrzak posiada jakiś rodzaj „magicznej intuicji”, która ustrzeże go przed kontaktem z potencjalnie niebezpiecznymi substancjami. Wiadomo przecież, że kot nie zje np. nieświeżego mięsa, które pies chętnie by domowaNiestety nie ma reguły i bardzo często zdarza się tak, że ciekawski zwierzak zdecyduje się na spróbowanie czegoś, co może mu zaszkodzić. Dotyczy to zwłaszcza kociąt i młodych osobników. Jakie są najczęstsze przyczyny zatrucia u kota? Przede wszystkim koty nie posiadają pewnych enzymów, co powoduje, że substancje, które dla człowieka nie są szkodliwe, dla futrzaków będą skrajnie toksyczne. Spożycie tych substancji może wywołać ostre i gwałtowne nie zdajemy sobie nawet sprawy z faktu, że niegroźna dla nas potrawa czy roślina, będzie niebezpieczna dla naszego pupila. A większość trucizn… posiadamy w naszych niebezpieczne są wszelkie leki – nawet jedna tabletka może skutkować ciężkim zatruciem, a w efekcie śmiercią zwierzęcia. Popularne środki przeciwbólowe, takie jak choćby paracetamol obecny w mnóstwie tabletek czy syropów to potencjalne zagrożenie. Podobnie niebezpieczne są ibuprofen i naproksen, a także leki antydepresyjne. Dlatego należy pamiętać, aby zawsze chować blistry i butelki, najlepiej zamknięte w jakiejś szafce, do której kot nie ma dostępu. Ważne jest również, aby nigdy nie podawać zwierzęciu ludzkich leków jako środków przeciwbólowych!Środki chemiczneZnane są przykłady wypicia przez spragnionego kota, zamkniętego niechcący w garażu… płynu do chłodnicy (glikol etylenowy). Ciekawskie zwierzaki są w stanie zatruć się różnymi płynami i substancjami, np. stąpając łapkami po świeżo umytej, źle spłukanej powierzchni czy pomalowanej farbą. Chemikalia, takie jak np. popularne detergenty, zostają na ich poduszkach, drażnią je, a to powoduje ich wylizywanie. Kotom zdarza się również zaglądanie do zlewów – wystarczy nieopatrznie zalać odkryty garnek wodą z dodatkiem płynu do mycia naczyń i nieszczęście gotowe. Podobnie trujące mogą być opary, np. użytego przez nas środka z chlorem. Niebezpieczne są również wszelkie środki owadobójcze i nawozy żywnościoweZnane produkty skrajnie negatywnie wpływające na koci organizm, które warto po prostu zapamiętać, to:awokado – zawiera związek chemiczny o nazwie persin, który jest tolerowany przez organizm ludzki, ale skrajnie niebezpieczny dla zwierząt (nie tylko kotów!);czosnek i cebula – wszystkie rośliny z podrodziny czosnkowatych, jak szalotka czy por (niezależnie od formy: surowej, gotowanej, sproszkowanej) są skrajnie trujące, prowadzą do niedokrwistości, niszcząc czerwone krwinki; należy bardzo uważać, żeby nasz kot przypadkiem nie zainteresował się rosnącym w doniczce szczypiorkiem…winogrona i rodzynki – zaburzają pracę nerek, nie są toksyczne w pierwszym kontakcie, ale wielokrotne zjedzenie winogron, w których gustują niektóre koty, powoduje całkowite upośledzenie tych narządów;czekolada – zawiera niestrawialny i śmiertelnie toksyczny dla futrzaków alkaloid – teobrominę, która może utrzymywać się w organizmie kota nawet 72 godziny;substancje słodzące (ksylitol i aspartam) – powodują wymioty, napady padaczkowe, a w dłuższej perspektywie ciężkie uszkodzenie również uważać na produkty, które nie są trujące, ale na pewno są bardzo niezdrowe i potencjalnie niebezpieczne:ryby z puszki – tego typu produkty zawierają enzymy, które stopniowo niszczą tiaminę – substancję kluczową dla komórek nerwowych kotów, której niedobór prowadzi do drgawek, a przy najgorszym scenariuszu do śpiączki. Dodatkowo ryby czy owoce morza z puszek są często zanieczyszczone rtęcią;wędliny – zawierają nieznane nam przyprawy i środki konserwujące, a także sól, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zwierzęcia;kości drobiowe – nie wywołują zatruć, ale ze względu na to, że łamią się w specyficzny sposób, na bardzo ostre „igiełki”, mogą doprowadzić do przebicia jelita;mleko – z niewiadomych przyczyn nawet w popularnych dobranockach spotyka się kotki pijące mleko, tymczasem nie posiadają one enzymu trawiącego laktozę! O ile jest on obecny u kociąt do 3 miesiąca, o tyle w późniejszym wieku całkowicie zanika. Mleko jest kaloryczne i nie zawiera żadnych substancji wspomagających rozwój zwierzaka, spowoduje u kota bóle brzucha i biegunkę. W sklepach zoologicznych dostępne są specjalnie przygotowane mieszanki mleczne i tylko takie mogą się znaleźć w diecie naszych futrzaków. Warto je nimi czasem dokarmiać, ponieważ zawierają zazwyczaj 2 ważne składniki: taurynę (istotną dla układu kostnego i serca zwierzaka) i biotynę, a także żelazo i inne mikroelementy. W ostateczności można podać kotu naturalny jogurt – ale najlepiej, aby miał po prostu dostęp do często zmienianej domowe i ogrodoweWiększość z nas nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo trujące są popularne i często obecne w naszych domach rośliny doniczkowe. Prym wśród „trucicieli” wiedzie bożonarodzeniowa gwiazda betlejemska (inaczej nazywana poinsecją) – prowadzący do agonii wilczomlecz. Lista jest niezwykle długa i warto się z nią zapoznać, a następnie wyeliminować potencjalne zagrożenie. Difenbachia, anturium, skrzydłokwiat, rododendron – wymieniać można naprawdę w nieskończoność. Niebezpieczne są również rośliny ogródkowe i te, które umieszczamy w wazonach – np. skrajnie trujące konwalie czy lilie. Najlepiej – jeśli posiadamy koty lub planujemy ich posiadanie – zadbać o to, by w mieszkaniu pozostały tylko te gatunki roślin, które są dla nich i domowe jedzenieWiele osób uważa za doskonały pomysł podzielenie się ze zwierzęciem resztkami z obiadu. Rosołek, kawałek kotleta, wędlina czy ryba z puszki – wydają się bezpiecznym pokarmem. Tymczasem rzadko kto zastanawia się, ile przypraw znalazło się w danej potrawie. Wiele używanych przez nas gotowych mieszanek ziołowych zawiera sproszkowany czosnek czy cebulę, ale również szkodliwe dla zwierząt substancje konserwujące czy wzmacniające smak, jak glutaminian sodu. Szkodliwa jest również używana przez nas sól. Dlatego pod żadnym pozorem nie powinniśmy dzielić ze zwierzakami posiłków!Mój Mruczek lubi wędlinkę i jakoś nie umarłTo popularny argument właścicieli futrzaków – zarówno psów, jak i kotów. Tak, zdarza się, że zwierzę nie ulegnie ciężkiemu zatruciu. Skończy się na „niewinnych” pojedynczych wymiotach czy chwilowej apatii, której nawet nie skojarzymy z tym, co zjadło. Niestety szkodliwe substancje potrafią kumulować się i powoli uszkadzać np. nerki czy wątrobę. Być może 2 rodzynki czy plaster wędliny nie uśmiercą nam kota. Za to spowodują, że w dłuższym okresie zafundujemy mu ciężkie schorzenia, a sobie samym częste i kosztowne wizyty u weterynarza. Trzeba zatem przemyśleć, czy warto ryzykować…ObjawyObjawy zatrucia u kotów mogą być bardzo różne, a stopień ich nasilenia jest uzależniony od spożytej dawki danej substancji. Zazwyczaj jednak typowe przy zatruciu są objawy gwałtowne, nasilone i pojawiające się nagle. Najczęściej można zaobserwować:ślinotok,wymioty,biegunkę,nietypowe zabarwienie moczu (czerwone, brązowe),brak apetytu,zmianę koloru błon śluzowych (np. żółte albo bardzo blade dziąsła).Objawy towarzyszące to zazwyczaj:przyspieszone tętno,gorączka,czasem agresja, chowanie się przed właścicielemlub odwrotnie senność, ile część objawów jest obserwowalna, o tyle gorsze są sytuacje, gdy stan zwierzaka ulega pozornej poprawie i wydaje się, że była to zwykła niestrawność. Najgroźniejsze są zatrucia, które rozwijają się w sposób ukryty lub mało zauważalny. Kot trochę więcej pije, częściej wydala mocz, a później odwrotnie – prawie przestaje się załatwiać i skrajnie odwadnia. Nie widzimy tego, bo każdy z nas zazwyczaj kilka godzin dziennie spędza w pracy. A że kot mniej się bawi, więcej śpi? Czy ktoś uznałby to za coś dziwnego? To, że zwierzak uległ zatruciu, pokazałyby wyniki badań – np. drastyczny wzrost mocznika i kreatyny, świadczące o tym, że nerki zostały uszkodzone. Powstaje tylko pytanie, jak często wykonujemy takie badania…Dieta nie leczy zatrucia!Warto również wiedzieć, że tego typu zatrucie u kota nie przechodzi samo! W żadnym wypadku nie należy ograniczyć naszych działań np. do przegłodzenia zwierzęcia w nadziei na to, że organizm poradzi sobie sam z tym problemem. Wymienione wyżej zatrucie teobrominą, po początkowych objawach, takich jak wymioty, skutkuje arytmią serca, epilepsją, krwotokami wewnętrznymi, zawałem serca, a w ostateczności śmiercią naszego pupila! Zatrucie lilią prowadzi do ostrego uszkodzenia nerek (OUN) – skutki są zazwyczaj nieodwracalne. Difenbachia powoduje z kolei ostrą reakcję alergiczną. Dlatego należy podkreślić: żadna dieta nie jest w stanie pomóc futrzakowi! A działanie na własną rękę może jeszcze bardziej robić, jeśli podejrzewamy zatrucie u kota?W przypadku zatruć pokarmowych decydująca jest jak najszybsza reakcja. Najlepiej wywołać u zwierzęcia wymioty i natychmiast skontaktować się z weterynarzem! Przy okazji sprawdzić w mieszkaniu, co mogło być źródłem takiego stanu. Dzięki temu lekarz będzie wiedział, jak najszybciej i najlepiej pomóc zwierzakowi. Im dłużej dana substancja pozostanie w organizmie kota, tym większe spustoszenie wywoła. Dlatego każde gwałtowne wymioty, ślinotok, biegunka, częstomocz i nietypowe zachowanie powinny wzmóc naszą wszystkim posiadaczom tych mądrych zwierząt, aby nie spotykały ich tego typu problemy. W razie czego podkreślamy raz jeszcze: zawsze najważniejsza jest szybka reakcja i kontakt ze i fotografie: Paulina Mróz Udostępnij Botulizm (inaczej zatrucie jadem kiełbasianym) to zespół toksycznych objawów wywołanych toksynami wytwarzanymi przez bakterie - laseczki jadu kiełbasianego (łac. Clostridium botulinum). Jad kiełbasiany powstaje w warunkach beztlenowych, a jego działanie polega na przerwaniu przewodzenia impulsów w układzie nerwowym.